حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ مُحَمَّدٍ حَدَّثَنَا وَكِيعٌ حَدَّثَنَا إِسْرَائِيلُ عَنْ سِمَاكٍ عَنْ عِكْرِمَةَ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ كَانَتِ الأَنْصَارُ بَعِيدَةً مَنَازِلُهُمْ مِنَ الْمَسْجِدِ فَأَرَادُوا أَنْ يَقْتَرِبُوا فَنَزَلَتْ ( وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ) قَالَ فَثَبَتُوا .

Bize Ali b. Muhammed, ona Vekî', ona İsrâil, ona Simâk, ona İkrime, ona da (Abdullah) İbn Abbas şöyle demiştir: Ensârın evleri mescidden (Mescid-i Nebevî’den) uzaktaydı. Yakına gelmek istediler. Bunun üzerine:
"Ve biz, onların önden gönderdikleri herşeyi ve bıraktıkları her izi de yazıyoruz" (Yâsîn 36/12) ayeti nazil oldu.
İbn Abbas demiştir ki: Onlar da (taşınmaktan vazgeçip evlerinde) kaldılar.

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Mesâcid ve'l-cemaât 15, /134