حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ عَمَّارٍ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْكَلْبِىُّ حَدَّثَنَا إِدْرِيسُ الأَوْدِىُّ عَنْ سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ قَالَ:
"حَضَرْتُ ابْنَ عُمَرَ فِى جِنَازَةٍ، فَلَمَّا وَضَعَهَا فِى اللَّحْدِ قَالَ بِسْمِ اللَّهِ وَفِى سَبِيلِ اللَّهِ وَعَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ. فَلَمَّا أُخِذَ فِى تَسْوِيَةِ اللَّبِنِ عَلَى اللَّحْدِ قَالَ اللَّهُمَّ أَجِرْهَا مِنَ الشَّيْطَانِ وَمِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، اللَّهُمَّ جَافِ الأَرْضَ عَنْ جَنْبَيْهَا، وَصَعِّدْ رُوحَهَا، وَلَقِّهَا مِنْكَ رِضْوَانًا. قُلْتُ يَا ابْنَ عُمَرَ أَشَىْءٌ سَمِعْتَهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَمْ قُلْتَهُ بِرَأْيِكَ؟ قَالَ إِنِّى إِذًا لَقَادِرٌ عَلَى الْقَوْلِ، بَلْ شَىْءٌ سَمِعْتُهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم."

Bize Hişam b. Ammâr, ona Hammâd b. Abdurrahman el-Kelbî, ona İdris el-Evdî, ona da Said b. el-Müseyyeb şöyle rivayet etmiştir:
"İbn Ömer ile birlikte bir cenazede bulunmuştum. Cenazeyi kabre yerleştirdiğinde 'Bismillahi ve fî sebîllillahi ve alâ milleti Rasulillah (Allah’ın adıyla, Allah yolunda ve Rasulullah’ın dini üzere' dedi. Kabrin üzeri kerpiç taşları ile düzeltilmeye başlayınca da 'Allah’ım! Onu şeytandan ve kabir azabından koru. Allah’ım! Kabri iki tarafından genişlet, mevtanın ruhunu yücelt ve onu ve hoşnutluk ile karşıla' diye dua etti. Ben 'Ey İbn Ömer! Bu duaları Rasulullah’tan (sav) mı işittin, yoksa kendiliğinden mi söyledin?' diye sorduğumda, 'Kendiliğimden söylemiş olsam bu hususta cüretkarlık etmiş olurum. Bilakis bunlar Rasulullah’tan (sav) dinlediğim şeylerdir' diye cevap verdi."

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Mâ câe fi'-cenâiz 38, /249