حَدَّثَنَا حَرْمَلَةُ بْنُ يَحْيَى حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ وَهْبٍ أَخْبَرَنِى ابْنُ لَهِيعَةَ عَنْ عِيسَى بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ زَيْدِ بْنِ أَسْلَمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ أَنَّهُ خَرَجَ يَوْمًا إِلَى مَسْجِدِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَوَجَدَ مُعَاذَ بْنَ جَبَلٍ قَاعِدًا عِنْدَ قَبْرِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم يَبْكِى فَقَالَ مَا يُبْكِيكَ قَالَ يُبْكِينِى شَىْءٌ سَمِعْتُهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ « إِنَّ يَسِيرَ الرِّيَاءِ شِرْكٌ وَإِنَّ مَنْ عَادَى لِلَّهِ وَلِيًّا فَقَدْ بَارَزَ اللَّهَ بِالْمُحَارَبَةِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الأَبْرَارَ الأَتْقِيَاءَ الأَخْفِيَاءَ الَّذِينَ إِذَا غَابُوا لَمْ يُفْتَقَدُوا وَإِنْ حَضَرُوا لَمْ يُدْعَوْا وَلَمْ يُعْرَفُوا قُلُوبُهُمْ مَصَابِيحُ الْهُدَى يَخْرُجُونَ مِنْ كُلِّ غَبْرَاءَ مُظْلِمَةٍ » .

Bize Hermele b. Yahya, ona Abdullah b. Vehb, ona İbn Lahîa, ona İsa b. Abdurrahman, ona Zeyd b. Eslem, ona babası (Eslem el-Adevî) şöyle rivayet etmiştir:

Ömer b. Hattab, bir gün çıkıp Rasulullah'ın (sav) mescidine gitti, orada Muaz b. Cebel'i, Peygamber'in (sav) kabri yanında ağlarken buldu ve ona “Seni ağlatan nedir?” diye sordu. Muaz “Rasulullah'tan (sav) işittiğim bir şey beni ağlatıyor. Ben, Rasulullah'tan (sav) işittim, şöyle buyuruyordu” dedi:

"Şüphesiz riyanın azı (bile) sirktir. Kim Allah'ın bir velisine düşmanlık ederse şüphesiz Allah ile savaşmaya çıkmış olur. Allah, itaatkâr, takva sahibi ve ortada olmadıkları zaman farkına varılmayan, göz önünde oldukları zaman, davetlere çağrılmayan, şöhretten uzak, münzevi kullarını gerçekten sever. Onların kalpleri hidayet yolunun kandillerdir. Tozlu ve karanlık bütün barınaklardan çıkmasını bilirler."

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Fiten 16, /643