حَدَّثَنِى عُبَيْدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ عَنْ هِشَامٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ - رضى الله عنها - أَنَّهَا اسْتَعَارَتْ مِنْ أَسْمَاءَ قِلاَدَةً ، فَهَلَكَتْ ، فَأَرْسَلَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم نَاسًا مِنْ أَصْحَابِهِ فِى طَلَبِهَا ، فَأَدْرَكَتْهُمُ الصَّلاَةُ فَصَلَّوْا بِغَيْرِ وُضُوءٍ ، فَلَمَّا أَتَوُا النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم شَكَوْا ذَلِكَ إِلَيْهِ ، فَنَزَلَتْ آيَةُ التَّيَمُّمِ . فَقَالَ أُسَيْدُ بْنُ حُضَيْرٍ جَزَاكِ اللَّهُ خَيْرًا ، فَوَاللَّهِ مَا نَزَلَ بِكِ أَمْرٌ قَطُّ ، إِلاَّ جَعَلَ لَكِ مِنْهُ مَخْرَجًا ، وَجُعِلَ لِلْمُسْلِمِينَ فِيهِ بَرَكَةٌ.

Bize Ubeyd b. İsmail, ona Ebu Usâme, ona Hişâm, ona babası (Urve b. Zübeyir), ona da Âişe (r.anha) şöyle demiştir:

"Ben, Esma’dan bir gerdanlık ödünç almıştım ve onu kaybettim. Bunun üzerine Rasulullah (sav), onu aramaları için bazı sahabilerini gönderdi. Onlara yolculuk esnasında namaz vakti yetişti ve abdestleri olmadığı hâlde namaz kıldılar. Sonra gelip durumu Rasulullah’a (sav) anlattılar. Bunun üzerine teyemmüm ayeti indi. Bunun üzerine Üseyd b. Hudayr 'Allah sana hayırla mükâfat versin! Vallahi, başına her ne geldiyse, Allah senin sebebinle onun için bir çıkış yolu yaratmış ve Müslümanlar için bir bereket kılmıştır' dedi."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Nikah 65, 2/344