حَدَّثَنَا وَهْبُ بْنُ بَقِيَّةَ أَخْبَرَنَا خَالِدٌ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ - يَعْنِى ابْنَ إِسْحَاقَ - عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ عُرْوَةَ عَنْ عَائِشَةَ أَنَّهَا قَالَتِ :
"السُّنَّةُ عَلَى الْمُعْتَكِفِ أَنْ لاَ يَعُودَ مَرِيضًا وَلاَ يَشْهَدَ جَنَازَةً وَلاَ يَمَسَّ امْرَأَةً وَلاَ يُبَاشِرَهَا وَلاَ يَخْرُجَ لِحَاجَةٍ إِلاَّ لِمَا لاَ بُدَّ مِنْهُ وَلاَ اعْتِكَافَ إِلاَّ بِصَوْمٍ وَلاَ اعْتِكَافَ إِلاَّ فِى مَسْجِدٍ جَامِعٍ."
قَالَ أَبُو دَاوُدَ غَيْرُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ إِسْحَاقَ لاَ يَقُولُ فِيهِ قَالَتِ السُّنَّةُ.
قَالَ أَبُو دَاوُدَ جَعَلَهُ قَوْلَ عَائِشَةَ.

Bize Vehb b. Bakiyye, ona Halid, ona Abdurrahman b. İshak, ona ez-Zührî, ona Urve, ona da Aişe şöyle rivayet etmiştir:
"Hasta ziyaret etmemek, cenazede hazır bulunmamak, kadına dokunmamak, onunla münasebette bulunmamak, insanî ihtiyaç dışında (mescitten) çıkmamak, oruçsuz itikafta bulunmamak ve sadece büyük bir câmide itikâfa girmek, itikâfa girecek olanın (uyması gereken) sünnet(lerdir)."
Ebû Davud şöyle demiştir: Abdurrahman b. İshak dışında hiç kimse sünnet ifadesini zikretmemiştir.
Ebû Davud şöyle demiştir: (Abdurrahman), onu Aişe'ye nispet etmiştir.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Savm 80, /573