حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ حُجْرٍ أَخْبَرَنَا هِقْلُ بْنُ زِيَادٍ حَدَّثَنَا الأَوْزَاعِىُّ عَنْ يَحْيَى بْنِ أَبِى كَثِيرٍ حَدَّثَنِى أَبُو إِبْرَاهِيمَ الأَشْهَلِىُّ عَنْ أَبِيهِ قَالَ:
"كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم إِذَا صَلَّى عَلَى الْجَنَازَةِ قَالَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِحَيِّنَا وَمَيِّتِنَا وَشَاهِدِنَا وَغَائِبِنَا وَصَغِيرِنَا وَكَبِيرِنَا وَذَكَرِنَا وَأُنْثَانَا."
قَالَ يَحْيَى وَحَدَّثَنِى أَبُو سَلَمَةَ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم مِثْلَ ذَلِكَ، وَزَادَ فِيهِ اللَّهُمَّ مَنْ أَحْيَيْتَهُ مِنَّا فَأَحْيِهِ عَلَى الإِسْلاَمِ وَمَنْ تَوَفَّيْتَهُ مِنَّا فَتَوَفَّهُ عَلَى الإِيمَانِ. قَالَ وَفِى الْبَابِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ وَعَائِشَةَ وَأَبِى قَتَادَةَ وَعَوْفِ بْنِ مَالِكٍ وَجَابِرٍ. قَالَ أَبُو عِيسَى حَدِيثُ وَالِدِ أَبِى إِبْرَاهِيمَ حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ. وَرَوَى هِشَامٌ الدَّسْتَوَائِىُّ وَعَلِىُّ بْنُ الْمُبَارَكِ هَذَا الْحَدِيثَ عَنْ يَحْيَى بْنِ أَبِى كَثِيرٍ عَنْ أَبِى سَلَمَةَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم مُرْسَلاً. وَرَوَى عِكْرِمَةُ بْنُ عَمَّارٍ عَنْ يَحْيَى بْنِ أَبِى كَثِيرٍ عَنْ أَبِى سَلَمَةَ عَنْ عَائِشَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم. وَحَدِيثُ عِكْرِمَةَ بْنِ عَمَّارٍ غَيْرُ مَحْفُوظٍ، وَعِكْرِمَةُ رُبَّمَا يَهِمُ فِى حَدِيثِ يَحْيَى. وَرُوِىَ عَنْ يَحْيَى بْنِ أَبِى كَثِيرٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِى قَتَادَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم. قَالَ أَبُو عِيسَى وَسَمِعْتُ مُحَمَّدًا يَقُولُ أَصَحُّ الرِّوَايَاتِ فِى هَذَا حَدِيثُ يَحْيَى بْنِ أَبِى كَثِيرٍ عَنْ أَبِى إِبْرَاهِيمَ الأَشْهَلِىِّ عَنْ أَبِيهِ. وَسَأَلْتُهُ عَنِ اسْمِ أَبِى إِبْرَاهِيمَ فَلَمْ يَعْرِفْهُ.

Bize Ali b. Hucr, ona Hikl b. Ziyâd, ona Evzâî, ona Yahya b. Ebu Kesir, ona Ebu İbrahim el-Eşhelî, ona da babası şöyle rivayet etmiştir:
"Rasulullah (sav) cenaze namazı kıldığı zaman şöyle dua ederdi: Allah’ım! Dirimizi ölümüzü, burada olanımızı olmayanımızı, küçüğümüzü büyüğümüzü, erkeğimizi dişimizi, hepsini affet."
Hadisin râvilerinden Yahya şöyle demiştir: Bu hadisi bana Ebu Seleme b. Abdurrahman, Ebu Hureyre’den, o da Nebî'den (sav) şu ilave lafızlarla nakletmiştir: 'Allah’ım! Bizden yaşamasını dilediğin kimseleri İslam üzere yaşat, ölmesini dilediğin kimseyi de imanla öldür.' Tirmizî, bu konuda Abdurrahman b. Avf, Âişe, Ebu Katâde, Avf b. Malik ve Câbir’den de hadis rivayet edildiğini söylemiştir. Tirmizî ayrıca Ebu İbrahim’in babasından rivayet ettiği hadisin hasen sahih olduğunu belirtmiştir. Hişâm ed-Destüvâî ve Ali b. Mübarek bu hadisi, Yahya b. Ebu Kesir’den, o Ebu Seleme b. Abdurrahman’dan, o da Hz. Peygamber'den (sav) mürsel olarak rivayet etmişlerdir. İkrime b. Ammâr da Yahya b. Ebu Kesir’den, o Ebu Seleme’den, o Âişe’den aynı hadisi (müsned olarak) rivayet etmiştir. Ancak İkrime b. Ammâr'ın hadisi şâzdır (güvenilir râvilerin hadislerine muhaliftir). Zira İkrime, Yahya'dan naklettiği hadislerde bazen vehme kapılarak yanılırdı. Bu hadis aynı şekilde Yahya b. Ebu Kesir'den, o Abdullah b. Ebu Katâde'den, o babasından, o da Nebî'den (sav) rivayet edilmiştir. Tirmizî, Muhammed (Buhârî)'den duyduğuma göre o 'Bu konudaki rivayetlerin en sahihi, Yahya b. Ebu Kesir’in, Ebu İbrahim el-Eşhelî’den onun da babasından yaptığı rivayettir demiştir. Buhârî'ye Ebu İbrahim’in isminin ne olduğunu sordum, ama bilemedi.

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Cenâiz 38, 3/343