حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ مَهْدِىٍّ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ صَالِحٍ مَوْلَى التَّوْأَمَةِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ رضى الله عنه عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ « مَا جَلَسَ قَوْمٌ مَجْلِسًا لَمْ يَذْكُرُوا اللَّهَ فِيهِ وَلَمْ يُصَلُّوا عَلَى نَبِيِّهِمْ إِلاَّ كَانَ عَلَيْهِمْ تِرَةً فَإِنْ شَاءَ عَذَّبَهُمْ وَإِنْ شَاءَ غَفَرَ لَهُمْ » . قَالَ أَبُو عِيسَى: هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ . وَقَدْ رُوِىَ مِنْ غَيْرِ وَجْهٍ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم وَمَعْنَى قَوْلِهِ تِرَةً : يَعْنِى حَسْرَةً وَنَدَامَةً . وَقَالَ بَعْضُ أَهْلِ الْمَعْرِفَةِ بِالْعَرَبِيَّةِ التِّرَةُ هُوَ الثأرُ . حَدَّثَنَا يُوسُف بْنِ يَعْقُوب حَدَّثَنَا حَفْصُ بْنُ عُمَرَ . حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ قَالَ سَمِعْتُ الأغَرَّ أَبَا مُسْلِم قَالَ أَشْهَدُ على أَبِى سَعيد و أَبِى هُرَيْرة رضى الله عنهمأ أَنَّهُما شَهِدَا على رَسُولُ صلى الله عليه وسلم فَذَكَرَ مِثْلَهُ .
Öneri Formu
Hadis Id, No:
20193, T003380
Hadis:
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ مَهْدِىٍّ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ صَالِحٍ مَوْلَى التَّوْأَمَةِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ رضى الله عنه عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ « مَا جَلَسَ قَوْمٌ مَجْلِسًا لَمْ يَذْكُرُوا اللَّهَ فِيهِ وَلَمْ يُصَلُّوا عَلَى نَبِيِّهِمْ إِلاَّ كَانَ عَلَيْهِمْ تِرَةً فَإِنْ شَاءَ عَذَّبَهُمْ وَإِنْ شَاءَ غَفَرَ لَهُمْ » . قَالَ أَبُو عِيسَى: هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ . وَقَدْ رُوِىَ مِنْ غَيْرِ وَجْهٍ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم وَمَعْنَى قَوْلِهِ تِرَةً : يَعْنِى حَسْرَةً وَنَدَامَةً . وَقَالَ بَعْضُ أَهْلِ الْمَعْرِفَةِ بِالْعَرَبِيَّةِ التِّرَةُ هُوَ الثأرُ . حَدَّثَنَا يُوسُف بْنِ يَعْقُوب حَدَّثَنَا حَفْصُ بْنُ عُمَرَ . حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ قَالَ سَمِعْتُ الأغَرَّ أَبَا مُسْلِم قَالَ أَشْهَدُ على أَبِى سَعيد و أَبِى هُرَيْرة رضى الله عنهمأ أَنَّهُما شَهِدَا على رَسُولُ صلى الله عليه وسلم فَذَكَرَ مِثْلَهُ .
Tercemesi:
Bize Muhammed b. Beşşâr, ona Abdurrahman b. Mehdî, ona Süfyan, ona et-Tev’eme’nin azatlısı Sâlih ona da Ebu Hureyre’nin (ra) rivayet ettiğine göre Nebi (sav) şöyle buyurdu: “Bir topluluk bir meclise oturup, o mecliste Allah’ı anmaz, nebilerine salavât getirmezlerse, mutlaka bu onların aleyhlerine bir vebal olur. (Allah) dilerse onları (bundan dolayı) azaplandırır, dilerse onlara günahlarını bağışlar.”
Ebu İsa (Tirmizi) dedi ki: Bu hasen sahih bir hadistir. Bu hadis bir başka yoldan da Ebu Hureyre tarafından Nebi’den (sav) diye rivayet edilmiştir. Buyruktaki: “Vebal” kelimesi hasret ve pişmanlık sebebi demektir. Arap dilini iyi bilen bazıları ise bunun intikam anlamına geldiğini de söylemişlerdir. Bize Yusuf b. Yakub rivayet etti, ona Hafs b. Ömer, ona Şu’be, ona Ebu İshak’ın şöyle dediğini rivayet etti: Ben Ebu Müslim el-Ağarr’ı şöyle derken dinledim: Ebu Saîd ve Ebu Hureyre’nin (Allah ikisinden de razı olsun) Rasulullah’ın (sav) böyle buyurduğuna şahitlik ettiklerine ben de şahitlik ederim, deyip hadisin aynısını zikretti.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Tirmizî, Sünen-i Tirmizî, Da'vât 8, 5/461
Senetler:
()
Konular:
Ahlak, Allah'ın sevdiği/sevmediği tavırlar
Hadis Rivayeti
Hadis, anlaşılması, yorumu
Zikir, zikir meclisleri