وَحَدَّثَنِى عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ بِشْرٍ الْعَبْدِىُّ حَدَّثَنَا بَهْزٌ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ أَخْبَرَنِى سَلَمَةُ بْنُ كُهَيْلٍ أَوْ أَخْبَرَ الْقَوْمَ وَأَنَا فِيهِمْ قَالَ سَمِعْتُ سُوَيْدَ بْنَ غَفَلَةَ قَالَ خَرَجْتُ مَعَ زَيْدِ بْنِ صُوحَانَ وَسَلْمَانَ بْنِ رَبِيعَةَ فَوَجَدْتُ سَوْطًا. وَاقْتَصَّ الْحَدِيثَ بِمِثْلِهِ إِلَى قَوْلِهِ فَاسْتَمْتَعْتُ بِهَا.
قَالَ شُعْبَةُ فَسَمِعْتُهُ بَعْدَ عَشْرِ سِنِينَ يَقُولُ عَرَّفَهَا عَامًا وَاحِدًا.

Bize Abdurrahman b. Bişr el-Abdî, ona Behz, ona Şube, ona Seleme b. Küheyl veya içlerinde benim de olduğum bir topluluk, ona da Süveyd b. Ğafele, eyd b. Sühan ve Selman b. Rabia çıktım yola çıktım ve bir kamçı buldum demiş ve hadisin benzerini; artık ben de onlardan istifade ettim sözüne kadar rivayet etmiştir.
Şube der ki: Seleme'yi on sene sonra; onları bir sene ilan etti derken işittim.

---

• Müslim Sahîh-i Müslim Lukata, 4507, /734