أَخْبَرَنِى عَلِىُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ الْمِصِّيصِىُّ قَالَ حَدَّثَنَا دَاوُدُ بْنُ مَنْصُورٍ - مِنْ أَهْلِ ثَغْرٍ ثِقَةٌ - قَالَ حَدَّثَنَا لَيْثُ بْنُ سَعْدٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ الْحَارِثِ عَنْ بَكْرِ بْنِ سَوَادَةَ عَنْ أَبِى النَّجِيبِ عَنْ أَبِى سَعِيدٍ الْخُدْرِىِّ قَالَ أَقْبَلَ رَجُلٌ مِنَ الْبَحْرَيْنِ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَسَلَّمَ فَلَمْ يَرُدَّ عَلَيْهِ وَكَانَ فِى يَدِهِ خَاتَمٌ مِنْ ذَهَبٍ وَجُبَّةُ حَرِيرٍ فَأَلْقَاهُمَا ثُمَّ سَلَّمَ فَرَدَّ عَلَيْهِ السَّلاَمَ ثُمَّ قَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَتَيْتُكَ آنِفًا فَأَعْرَضْتَ عَنِّى . فَقَالَ « إِنَّهُ كَانَ فِى يَدِكَ جَمْرَةٌ مِنْ نَارٍ » . قَالَ لَقَدْ جِئْتُ إِذًا بِجَمْرٍ كَثِيرٍ . قَالَ « إِنَّ مَا جِئْتَ بِهِ لَيْسَ بِأَجْزَأَ عَنَّا مِنْ حِجَارَةِ الْحَرَّةِ وَلَكِنَّهُ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا » . قَالَ فَمَاذَا أَتَخَتَّمُ قَالَ « حَلْقَةً مِنْ حَدِيدٍ أَوْ وَرِقٍ أَوْ صُفْرٍ » .

Bize Ali b. Muhammed b. Ali b el-Mıssîsî, ona Sağr ahalisinden güvenilir bir ravi olan Davud b. Mansûr, ona Leys b. Sa'd, ona Amr b. Hâris, ona Bekir b. Sevâde, ona Ebu'n-Necîb, ona da Ebu Said el-Hudrî (ra) şöyle demiştir:

"Bahreyn'den bir adam geldi ve Rasulullah'a (sav) selâm verdi. Rasulullah (sav) onun selâmını almadı. Adamın parmağında altın yüzük, üzerinde ipek cübbe vardı. Cübbe ve yüzüğünü çıkarıp gelerek selâm verince Rasulullah (sav) onun selâmını bu defa aldı. Sonra adam “Ey Allah'ın Rasulü! Az önce geldiğimde selâmımı almadın ve benden yüz çevirdin!?” dedi. Bunun üzerine Rasulullah (sav) “Elinde Cehennemin ateşinden bir parça vardı” buyurdu. Adam “O halde ben şu anda size pek çok ateş parçaları getirdim” dedi. Rasulullah (sav) “Getirdiğin altınlar bizim yanımızda Harre’nin taşlarından farksızdır, fakat onlar dünya hayatının bir geçimliğidir” buyurdu. Adam “Öyleyse yüzüğü neden yaptırayım?” deyince, Rasulullah (sav) “Demir, gümüş veya tunçtan” diye cevap verdi."

• Nesâî Sünen-i Nesâî Zînet mine's-sünen 50, /2421