أَخْبَرَنَا محمد بْنُ مَنْصُورٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو نُعَيْمٍ قَالَ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ أَبِى الزُّبَيْرِ عَنْ جَابِرٍ قَالَ أَفَاضَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَعَلَيْهِ السَّكِينَةُ وَأَمَرَهُمْ بِالسَّكِينَةِ وَأَوْضَعَ فِى وَادِى مُحَسِّرٍ وَأَمَرَهُمْ أَنْ يَرْمُوا الْجَمْرَةَ بِمِثْلِ حَصَى الْخَذْفِ .

Bize Muhammed b. Mansur, ona Ebu Nuaym, ona Süfyan, ona Ebu Zübeyir, ona da Câbir şöyle demiştir:

"Rasulullah (sav) (Müzdelife’den Mina’ya) sükûnet içinde indi. Üzerinde vakar (ağırbaşlılık) hâli vardı ve ashâbına da sükûnetli olmalarını emretti. Muhassir vadisine geldiğinde (orada biraz hızlanarak) devesini biraz süratlendirdi. Sonra da onlara, 'Cemreleri, parmakla atılabilecek büyüklükteki küçük taşlarla atın' buyurdu."

• Nesâî Sünen-i Nesâî Menâsiku'l-hacc 204, /2282