حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ قَالَ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ (ح) وَعَبْدُ الْأَعْلَى عَنْ مَعْمَرٍ عَنِ الزُّهْرِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ حُسَيْنٍ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ حُيَيٍّ قَالَتْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مُعْتَكِفًا فَأَتَيْتُهُ أَزُورُهُ لَيْلًا فَحَدَّثْتُهُ ثُمَّ قُمْتُ فَانْقَلَبْتُ فَقَامَ مَعِي يَقْلِبُنِي وَكَانَ مَسْكَنُهَا فِي دَارِ أُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ فَمَرَّ رَجُلَانِ مِنْ الْأَنْصَارِ فَلَمَّا رَأَيَا النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَسْرَعَا فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى رِسْلِكُمَا إِنَّهَا صَفِيَّةُ بِنْتُ حُيَيٍّ فَقَالَا سُبْحَانَ اللَّهِ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَجْرِي مِنْ الْإِنْسَانِ مَجْرَى الدَّمِ وَإِنِّي خَشِيتُ أَنْ يَقْذِفَ فِي قُلُوبِكُمَا شَرًّا أَوْ قَالَ شَيْئًا

Bize Abdurrezzâk ve Abdüla‘lâ, onlara Ma'mer, ona Zuhrî, ona Ali b. Hüseyin, ona da Safiyye bt. Huyey şöyle demiştir:

"Rasulullah (sav) itikâfta bulunuyordu. Geceleyin kendisini ziyarete gittim. Onunla bir süre konuştum. Sonra kalkıp dönmek üzere hareket ettim. O da, beni uğurlamak üzere, benimle birlikte kalktı. Safiye'nin evi Usâme b. Zeyd’in arsasında idi. Bu esnada Ensâr’dan iki adam oradan geçti ve Rasulullah'ı (sav) görünce hızlı adımlarla ilerlediler. Bunun üzerine Rasulullah (sav) onlara 'Acele etmeyin, durun. Bu (yanımdaki kadın) Safiyye bt. Huyey’dir' buyurdu. Onlar 'Sübhânallâh! Ey Allah’ın Rasulü!' dediler. Bunun üzerine Rasulullah (sav) 'Şüphesiz şeytan, insanın damarlarında kanın dolaştığı gibi dolaşır. Sizin kalplerinize kötü bir düşünce —veya: herhangi bir şey— atmasından endişe ettim' buyurdu."

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Safiyye Ümmü'l-mü'minin 27400, 8/679