حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ دَاوُدَ الْمَهْرِىُّ وَعَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ شُعَيْبٍ عَنِ ابْنِ وَهْبٍ نَحْوَ هَذَا الْحَدِيثِ قَالَ
"قَامَ الْمُسْلِمُونَ فَضَرَبُوا بِأَكُفِّهِمُ التُّرَابَ وَلَمْ يَقْبِضُوا مِنَ التُّرَابِ شَيْئًا." فَذَكَرَ نَحْوَهُ وَلَمْ يَذْكُرِ الْمَنَاكِبَ وَالآبَاطَ.
قَالَ ابْنُ اللَّيْثِ إِلَى مَا فَوْقَ الْمِرْفَقَيْنِ.

Bize Süleyman b. Davud el-Mehrî ve Abdülmelik b. Şuayb, ona da İbn Vehb bu hadisin benzerini rivayet etti. İbn Vehb şöyle dedi:
"Müslümanlar kalktılar ve ellerini toprağa vurdular, ancak topraktan bir şey avuçlamadılar". Devamında önceki hadisin benzerini nakletti. Ancak omuzlardan ve koltuk altlarından bahsetmedi.
İbn Leys ise, dirseklerin yukarısına kadar dedi.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Tahâret 123, /82