حَدَّثَنَا أَبُو سَعِيدٍ مَوْلَى بَنِي هَاشِمٍ حَدَّثَنَا إِسْرَائِيلُ حَدَّثَنَا أَبُو إِسْحَاقَ عَنِ الْحَارِثِ عَنْ عَلِيٍّ قَالَ:
"كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا عَوَّذَ مَرِيضًا قَالَ أَذْهِبْ الْبَاسَ رَبَّ النَّاسِ اشْفِ أَنْتَ الشَّافِي لَا شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُكَ شِفَاءً لَا يُغَادِرُ سَقَمًا."

Bize Haşimoğullarının azatlısı Ebu Said, ona İsrail, ona Ebu İshak, ona da Hâris, Hz. Ali’nin şöyle dediğini rivayet etmiştir:
"Hz. Peygamber (sav) bir hastaya dua ettiğinde şöyle derdi: 'Ey insanların Rabbi! Her türlü sıkıntıyı gider. Şifa ver. Şifa verici ancak sensin. Senin şifandan başka şifa yoktur. Öyle bir şifa ver ki hastada hiçbir hastalık bırakmasın."

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Ali b. Ebu Talib 565, 1/242