حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ صَالِحٍ قَالَ قَرَأْتُ عَلَى ابْنِ وَهْبٍ قَالَ أَخْبَرَنِى عَمْرٌو عَنْ بُكَيْرٍ أَنَّهُ سَمِعَ عَفِيفَ بْنَ عَمْرِو بْنِ الْمُسَيَّبِ يَقُولُ حَدَّثَنِى رَجُلٌ مِنْ بَنِى أَسَدِ بْنِ خُزَيْمَةَ أَنَّهُ سَأَلَ أَبَا أَيُّوبَ الأَنْصَارِىَّ فَقَالَ يُصَلِّى أَحَدُنَا فِى مَنْزِلِهِ الصَّلاَةَ ثُمَّ يَأْتِى الْمَسْجِدَ وَتُقَامُ الصَّلاَةُ فَأُصَلِّى مَعَهُمْ فَأَجِدُ فِى نَفْسِى مِنْ ذَلِكَ شَيْئًا . فَقَالَ أَبُو أَيُّوبَ سَأَلْنَا عَنْ ذَلِكَ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ :
"ذَلِكَ لَهُ سَهْمُ جَمْعٍ."

Bize Ahmed b. Salih, ona İbn Vehb, ona Amr, ona Bükeyr, ona Afif b. Amr b. Müseyyeb, ona da Esed b. Huzeyme oğullarından bir ravi (racül) şöyle rivayet etmiştir:
Kendisi Ebu Eyyüb el-Ensari'ye, 'birimiz evinde namaz kılıyor, ardından namaz kılınıyor iken mescide geliyor, cemaatle beraber namaza duruyor; ancak gönlünde bundan dolayı bir rahatsızlık hissediyor' demiş. Ebu Eyyüb de bu konu hakkında Rasulullah'a (sav) sorduk, O şöyle buyurdu: "cemaatle kıldığı bu namaz için ona, cemaat sevabının bir kısmı vardır."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 57, /142