قَالَ مُحَمَّدٌ قَالَ أَبُو عُبَيْدَةَ وَحَدَّثَتْنِي أُمُّ قَيْسٍ ابْنَةُ مِحْصَنٍ وَكَانَتْ جَارَةً لَهُمْ قَالَتْ خَرَجَ مِنْ عِنْدِي عُكَّاشَةُ بْنُ مِحْصَنٍ فِي نَفَرٍ مِنْ بَنِي أَسَدٍ مُتَقَمِّصِينَ عَشِيَّةَ يَوْمِ النَّحْرِ ثُمَّ رَجَعُوا إِلَيَّ عِشَاءً قُمُصُهُمْ عَلَى أَيْدِيهِمْ يَحْمِلُونَهَا قَالَتْ فَقُلْتُ أَيْ عُكَّاشَةُ مَا لَكُمْ خَرَجْتُمْ مُتَقَمِّصِينَ ثُمَّ رَجَعْتُمْ وَقُمُصُكُمْ عَلَى أَيْدِيكُمْ تَحْمِلُونَهَا فَقَالَ أَخْبَرَتْنَا أُمُّ قَيْسٍ كَانَ هَذَا يَوْمًا قَدْ رُخِّصَ لَنَا فِيهِ إِذَا نَحْنُ رَمَيْنَا الْجَمْرَةَ حَلَلْنَا مِنْ كُلِّ مَا حُرِمْنَا مِنْهُ إِلَّا مَا كَانَ مِنْ النِّسَاءِ حَتَّى نَطُوفَ بِالْبَيْتِ فَإِذَا أَمْسَيْنَا وَلَمْ نَطُفْ بِهِ صِرْنَا حُرُمًا كَهَيْئَتِنَا قَبْلَ أَنْ نَرْمِيَ الْجَمْرَةَ حَتَّى نَطُوفَ بِهِ وَلَمْ نَطُفْ فَجَعَلْنَا قُمُصَنَا كَمَا تَرَيْنَ

Muhammed der ki: Bana Ebu Ubeyde, ona da komşuları olan Ümmü Kays bt. Mihsan şöyle demiştir:

"Kardeşim Ukkaşe b. Miḥsan, Esed oğulları kabilesinden bir grup erkekle birlikte, Kurban Bayramı günü ikindi vaktinde gömleklerini giymiş olarak (yani ihramdan çıkmış hâlde) yanımdan çıktı. Akşam ise, gömleklerini çıkarmış, kollarına almış taşıyarak bana geri döndüler. Ben 'Ey Ukkaşe! Ne oldu da gömleklerinizi giyerek gittiniz, sonra onları elinizde taşıyarak geri döndünüz' dedim. Ukkaşe şöyle cevap verdi: Ümmü Kays'ın bize haber verdiğine göre, bu gün (Kurban Bayramı günü), eğer Cemre'ye taş atmışsak, kadınlarla ilişki haricindeki ihram yasakları bizden kalkmış oluyordu. Kadınlarla ilişki yasağı da ancak Kâbe’yi tavaf ettikten sonra kalkıyordu. Fakat eğer akşam olana kadar biz hala daha tavaf yapmamışsak, o zaman yeniden, taş atmadan önceki ihram hâlimize dönmüş oluruz. İşte bu yüzden, henüz tavaf etmediğimiz için, tekrar ihramlı duruma girmiş olduk ve gömleklerimizi (ihram dışı elbiseleri) çıkardık, gördüğün gibi kollarımıza aldık."

---

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Ümmü Seleme Zevcü'n-nebî 27066, 8/592