حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ وَمُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى قَالاَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ قَالَ سَمِعْتُ قَتَادَةَ يُحَدِّثُ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ :
" لاَ يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ لأَخِيهِ - أَوْ قَالَ لِجَارِهِ - مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ "

Bize Muhammed b. Beşşâr ve Muhammed b. el-Müsennâ, onlara Muhammed b. Cafer, ona Şu’be, ona Katâde, ona da Enes b. Mâlik (ra.) Rasûlullah’ın (sav) şöyle buyurduğunu rivâyet etmiştir:
“Hiç biriniz kendisi için istediğini kardeşi için –yahut komşusu için dedi- istemedikçe (kâmil) mü’min olmaz.”

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Mukaddime 9, /25