حَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ الْحَنْظَلِىُّ وَابْنُ أَبِى عُمَرَ جَمِيعًا عَنِ ابْنِ عُيَيْنَةَ - قَالَ إِسْحَاقُ أَخْبَرَنَا سُفْيَانُ بْنُ عُيَيْنَةَ - عَنْ أَبِى يَعْفُورٍ عَنْ مُسْلِمِ بْنِ صُبَيْحٍ عَنْ مَسْرُوقٍ عَنْ عَائِشَةَ رضى الله عنها قَالَتْ:
"كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم إِذَا دَخَلَ الْعَشْرُ أَحْيَا اللَّيْلَ وَأَيْقَظَ أَهْلَهُ وَجَدَّ وَشَدَّ الْمِئْزَرَ."

Bize İshak b. İbrahim el-Hanzalî ve İbn Ebu Ömer, o ikisine İbn Uyeyne, ona Ebu Ya'fûr, ona Müslim b. Subeyh, ona da Mesrûk, Âişe'nin (r.anha) şöyle dediğini rivayet etmiştir:
"Rasulullah (sav)(ramazan ayının son) on günü girdiğinde, gecelerini (ibadetle) ihya eder, aile fertlerini de (ibadet için) uyandırır, gayret eder ve kendini daha fazla ibadete verirdi."

• Müslim Sahîh-i Müslim İ'tikâf 2787, /462