حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ حَدَّثَنَا رِبْعِىُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْجَارُودِ حَدَّثَنِى عَمْرُو بْنُ أَبِى الْحَجَّاجِ حَدَّثَنِى الْجَارُودُ بْنُ أَبِى سَبْرَةَ حَدَّثَنِى أَنَسُ بْنُ مَالِكٍ
"أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم كَانَ إِذَا سَافَرَ فَأَرَادَ أَنْ يَتَطَوَّعَ اسْتَقْبَلَ بِنَاقَتِهِ الْقِبْلَةَ فَكَبَّرَ ثُمَّ صَلَّى حَيْثُ وَجَّهَهُ رِكَابُهُ."

Bize Müsedded, ona Rib'i b. Abdullah b. el-Carud, ona Amr b. Ebu Haccac, ona el-Carud b. Ebu Sebre, ona da Enes b. Malik'in (ra) rivayet ettiğine göre;
"Rasulullah (sav) yola çıktığı zaman nafile namaz kılmak istediğinde devesini kıbleye yöneltip tekbir alırdı. Sonra bineği ne tarafa dönerse dönsün namazını kılardı."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salâtu's-sefer 278, /285