حَدَّثَنَا أَبُو مَعْمَرٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَارِثِ حَدَّثَنَا أَيُّوبُ عَنْ حُمَيْدِ بْنِ هِلاَلٍ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ - رضى الله عنه - قَالَ قَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم « أَخَذَ الرَّايَةَ زَيْدٌ فَأُصِيبَ ، ثُمَّ أَخَذَهَا جَعْفَرٌ فَأُصِيبَ ، ثُمَّ أَخَذَهَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ رَوَاحَةَ فَأُصِيبَ - وَإِنَّ عَيْنَىْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم لَتَذْرِفَانِ - ثُمَّ أَخَذَهَا خَالِدُ بْنُ الْوَلِيدِ مِنْ غَيْرِ إِمْرَةٍ فَفُتِحَ لَهُ »

Bize Ebu Ma’mer, ona Abdülvâris, ona Eyyûb, ona Humeyd b. Hilal, ona da Enes b. Mâlik’in (ra) şöyle dediğini rivayet etti: Nebi (sav) şöyle buyurdu:

"Sancağı Zeyd aldı ama şehit edildi, sonra sancağı Cafer aldı, o da şehit edildi, sonra onu Abdullah b. Revâha aldı ve o da şehit edildi." Rasulullah (sav) gözlerinden yaşlar süzülerek "Sonra sancağı, kendisine verilmediği halde, Hâlid b. Velid aldı ve ona zafer lütfedildi.”

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Cenâiz 4, 1/433