حَدَّثَنَا أَبُو نُعَيْمٍ قَالَ حَدَّثَنَا شَيْبَانُ عَنْ يَحْيَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِى قَتَادَةَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: بَيْنَمَا نَحْنُ نُصَلِّى مَعَ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم إِذْ سَمِعَ جَلَبَةَ رِجَالٍ فَلَمَّا صَلَّى قَالَ "مَا شَأْنُكُمْ" قَالُوا اسْتَعْجَلْنَا إِلَى الصَّلاَةِ . قَالَ "فَلاَ تَفْعَلُوا ، إِذَا أَتَيْتُمُ الصَّلاَةَ فَعَلَيْكُمْ بِالسَّكِينَةِ ، فَمَا أَدْرَكْتُمْ فَصَلُّوا وَمَا فَاتَكُمْ فَأَتِمُّوا "

Bize Ebu Nuaym, ona Şeyban, ona Yahya, ona Abdullah b. Ebu Katade, ona babası (Haris b. Rib'i) şöyle rivayet etmiştir:

Biz Nebi (sav) ile birlikte namaz kılarken, bazı kimselerin koşuşma seslerini işitti. Namazını bitirince:
"Sizin bu haliniz de nedir" buyurdu. Onlar “namaza yetişmek için acele ettik” dediler. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) "hayır, böyle yapmayın. Namaza geldiğiniz vakit, ağır ve sükûnetle geliniz, cemaate yetiştiğiniz kadarını kılınız. Kaçırdığınızı da sonra tamamlayınız."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Ezân 20, 1/317