حَدَّثَنَا مُحَمَّدٌ أَخْبَرَنَا عَبْدَةُ عَنْ هِشَامٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ - رضى الله عنها - قَالَتْ هَلَكَتْ قِلاَدَةٌ لأَسْمَاءَ فَبَعَثَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم فِى طَلَبِهَا ، رِجَالاً فَحَضَرَتِ الصَّلاَةُ وَلَيْسُوا عَلَى وُضُوءٍ . وَلَمْ يَجِدُوا مَاءً ، فَصَلَّوْا وَهُمْ عَلَى غَيْرِ وُضُوءٍ ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ . يَعْنِى آيَةَ التَّيَمُّمِ .

Bize Muhammed, ona Abde, ona Hişâm, ona babası (Urve b. Zübeyr), ona da Âişe (r.anha) şöyle demiştir:

"Esma'nın gerdanlığı kaybolmuştu. Hz. Peygamber (sav) onun aranması için bir grup adam gönderdi. Bu sırada namaz vakti geldi. Bir suyun başında değillerdi, su da bulamadılar. Akabinde abdestsiz oldukları hâlde namaz kıldılar. Bunun üzerine Yüce Allah teyemmüm Mâide, 6 ayetini indirdi."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Tefsîr 10, 2/171