1 Kayıt Bulundu.
Bize Ubeyydullah b. Musa, ona İsrail, ona Ebu İshak, ona da Zeyd b. Erkam şöyle demiştir:
Ben amcam ile birlikte iken Abdullah b. Ubeyy b. Selûl'ün “Rasulullah'ın (sav) yanında bulunanlara nafaka vermeyin ki onun etrafından dağılıp gitsinler” ve “yemin olsun, Medine'ye dönersek elbette en aziz olan, zelil olanı oradan çıkaracaktır” dediğini duydum. Sonra ben bu sözleri amcama, amcam da Rasulullah'a söyledi. Bunun üzerine Rasulullah (sav) beni çağırdı, sözleri ona da aktardım. Ardından Abdullah b. Ubeyy ve arkadaşlarına haber gönderip çağırttı. Onlar “biz böyle söz söylemedik” diye yemin ettiler. Rasulullah da onların beyanını kabul edip beni yalanladı. Bundan dolayı ömrümde bir benzerini yaşamadığım bir üzüntüye boğularak evimde oturup kaldım. Amcam “Nebi’nin (sav) seni yalanlayıp sana öfkelenmesine sebep olacak bir işi yapmaktan kastın neydi?” diye beni azarladı. Bu sırada Aziz ve Celîl olan Allah "Münafıklar sana geldikleri zaman... " (Münafikûn) Suresindeki ayetleri indirdi. Sonra Rasulullah (sav) haber gönderip beni çağırarak bu ayetleri bana okudu ve "Allah seni doğruladı" buyurdu.