3925 - وَحَدَّثَنَاهُ عَمْرُو بْنُ عَلِيٍّ، قَالَ: نَا أَبُو أَحْمَدَ، عَنْ إِسْرَائِيلَ، جَمِيعًا ذَكَرَا ذَلِكَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ الْمُهَاجِرِ، عَنْ مُجَاهِدٍ، عَنْ مُوَرِّقٍ، عَنْ أَبِي ذَرٍّ، رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: قَالَ: رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «إِنِّي لَأَرَى مَا لَا تَرَوْنَ وَأَسْمَعُ مَا لَا تَسْمَعُونَ أَطَّتْ - يَعْنِي السَّمَاءَ - مَا فِيهَا مَوْضِعُ أَرْبَعِ أَصَابِعَ إِلَّا وَمَلَكٌ وَاضِعٌ جَبْهَتَهُ سَاجِدًا لِلَّهِ وَلَوْ تَعْلَمُونَ مَا أَعْلَمُ لَضَحِكْتُمْ قَلِيلًا وَلَبَكَيْتُمْ كَثِيرًا» قَالَ: «وَلَوَدِدْتُ أَنِّي شَجَرَةٌ تُعْضَدُ» وَهَذَا الْحَدِيثُ لَا نَعْلَمُهُ يُرْوَى عَنْ أَبِي ذَرٍّ إِلَّا مِنْ هَذَا الْوَجْهِ، وَلَا نَعْلَمُ لَهُ طَرِيقًا غَيْرَ هَذَا الطَّرِيقِ، وَلَا نَعْلَمُ رَوَى مُجَاهِدٌ، عَنْ مُوَرِّقٍ، عَنْ أَبِي ذَرٍّ إِلَّا هَذَيْنِ الْحَدِيثَيْنِ، قَالَ أَحْمَدُ: وَأَحْسَبُ أَنَّ هَذَا الْكَلَامَ الْأَخِيرَ مِنْ قَوْلِ أَبِي ذَرٍّ أَعْنِي «لَوَدِدْتُ أَنِّي شَجَرَةٌ تُعْضَدُ»

Açıklama: Hadiste geçen "أَطَّتْ" ifadesi, develerin ağır yük altında kaldıklarında çıkardıkları inilti manasına gelen "الْأَطِيطِ" kelimesinden (türetilmiştir.) Ancak semanın böyle bir ses çıkarmasının hakikatte mümkün olmadığı, burada bir mecaz olduğu ve kastedilen şeyin de gökyüzünde meleklerin çok bulunması sebebiyle, Allah'ın azamet ve kudretine yapılan vurgu olduğu söylenmiştir. Ancak Ali el-Kârî, hem naklî olarak geldiği (Hz. Peygamber'in bu sesi duyduğunu söylemesi) hem de aklen mümkün gözüktüğü için, bu ifadeyi hakikat olarak almanın da mümkün olduğunu belirtmiş ve bu sesin, semanın Allah'ı tesbih ve sena ederken çıkardığı ses olabileceğini söylemiştir. (Bkz. Mübarekfuri, Tuhfetü'l-ahvezî, X, 495)

• Bezzâr Müsned-i Bezzâr Ebu Zer el-Ğıfârî ani'n-Nebî 3925, 9/357