حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحِيمِ بْنُ سُلَيْمَانَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عُبَيْدِ اللَّهِ النَّخَعِىِّ عَنْ عَبْدِ الْجَبَّارِ بْنِ وَائِلٍ عَنْ أَبِيهِ:
"أَنَّهُ أَبْصَرَ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم حِينَ قَامَ إِلَى الصَّلاَةِ رَفَعَ يَدَيْهِ حَتَّى كَانَتَا بِحِيَالِ مَنْكِبَيْهِ وَحَاذَى بِإِبْهَامَيْهِ أُذُنَيْهِ ثُمَّ كَبَّرَ."

Bize Osman b. Ebu Şeybe, ona Abdürrahim b. Süleyman, ona Hasan b. Ubeydullah en-Nehai, ona Abdulcebbar b. Vail, ona da babası (Vail b. Hucr) şöyle rivayet etmiştir:
"Kendisi, Nebi'yi (sav) namaza durduğunda ellerini omuzları, baş parmaklarını da kulakları hizasına dek kaldırdığını görmüş. Ardından Hz. Peygamber (sav), tek getirmiş."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 117, /171