حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ إِسْمَاعِيلَ حَدَّثَنَا حَمَّادٌ عَنْ حُمَيْدٍ عَنْ مُوسَى بْنِ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ :
"لَقَدْ تَرَكْتُمْ بِالْمَدِينَةِ أَقْوَامًا مَا سِرْتُمْ مَسِيرًا وَلاَ أَنْفَقْتُمْ مِنْ نَفَقَةٍ وَلاَ قَطَعْتُمْ مِنْ وَادٍ إِلاَّ وَهُمْ مَعَكُمْ فِيهِ." قَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ وَكَيْفَ يَكُونُونَ مَعَنَا وَهُمْ بِالْمَدِينَةِ فَقَالَ: "حَبَسَهُمُ الْعُذْرُ."

Bize Musa b. İsmail, ona Hammad, ona Humeyd, ona Musa b. Enes b. Malik, ona da babası (Enes b. Malik), Hz. Peygamber'in (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:
"Medine'de öyle bir topluluk bıraktınız ki, bir yol alsanız, bir infakta bulunsanız ve bir vadiyi katetseniz, onlar muhakkak sizlerle beraberlerdir." (İnsanlar), Ya Rasulullah! Medine'de oldukları halde nasıl bizimle beraber oluyorlar? dediler. Nebî de (sav) "onları özür(leri) alıkoydu" buyurdu.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Cihâd 20, /582