حَدَّثَنَا ابْنُ بَشَّارٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنِ الْمِقْدَامِ بْنِ شُرَيْحٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهَا أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم كَانَ إِذَا رَأَى نَاشِئًا فِى أُفُقِ السَّمَاءِ تَرَكَ الْعَمَلَ وَإِنْ كَانَ فِى صَلاَةٍ ثُمَّ يَقُولُ "اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا." فَإِنْ مُطِرَ قَالَ "اللَّهُمَّ صَيِّبًا هَنِيئًا."

Bize İbn Beşşâr, ona Abdurrahman, ona Süfyan ona Mikdam b. Şurayh, ona babası, ona Aişe (r.anha) şöyle söylemiştir:

Hz. Peygamber (sav) ufukta beliren bir bulut gördüğünde namazda dahi olsa yaptığı işi bırakır ve "Allah'ım! Onun şerrinden sana sığınırım" der, yağmur yağdığında ise "Allah'ım! Bu yağmuru bol ve bereketli eyle" diye dua ederdi.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Edeb 113, /1154