أَخْبَرَنَا أَبُو غَسَّانَ مَالِكُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ حَدَّثَنَا إِسْرَائِيلُ عَنْ أَبِى إِسْحَاقَ عَنْ عَمْرِو بْنِ مَيْمُونٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ قَالَ:
"كَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِيَّةِ يُفِيضُونَ مِنْ جَمْعٍ بَعْدَ طُلُوعِ الشَّمْسِ. وَكَانُوا يَقُولُونَ: ’أَشْرِقْ ثَبِيرُ لَعَلَّنَا نُغِيرُ، وَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- خَالَفَهُمْ، فَدَفَعَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ بِقَدْرِ صَلاَةِ الْمُسْفِرِينَ. أَوْ قَالَ: ’الْمُشْرِقِينَ بِصَلاَةِ الْغَدَاةِ’."

Bize Ebu Ğassân Malik b. İsmail, ona İsrail, ona Ebu İshak, ona da Amr b. Meymun, Ömer b. el-Hattâb’ın şöyle dediğini rivayet etti:
"Cahiliye dönemi insanları güneşin doğuşundan sonra Müzdelife’den (Mina'ya doğru) ayrılırlardı ve: 'Aydınlan ey Sebir dağı ki, biz de (bineklerimizi koşturarak) yola çıkalım' derlerdi. Rasulullah (sav) onlara muhalefet etti (onların bu uygulamasını terk etti). Güneş doğmadan önce, sabah namazını kılmış olanların vakti kadar bir zaman diliminde yola çıktı (Mina’ya yöneldi). Ravi (hadisin metninde şüpheye düşerek) şöyle de demiştir: 'Sabah namazı vaktine denk gelen bir zamanda (Müzdelife’den ayrıldı)."

• Dârimî Sünen-i Dârimî Menâsik 55, 2/1202