حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا جَرِيرٌ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ عَنْ عَلْقَمَةَ قَالَ إِنِّى لأَمْشِى مَعَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ بِمِنًى إِذْ لَقِيَهُ عُثْمَانُ بْنُ عَفَّانَ فَقَالَ هَلُمَّ يَا أَبَا عَبْدِ الرَّحْمَنِ قَالَ فَاسْتَخْلاَهُ فَلَمَّا رَأَى عَبْدُ اللَّهِ أَنْ لَيْسَتْ لَهُ حَاجَةٌ - قَالَ - قَالَ لِى تَعَالَ يَا عَلْقَمَةُ - قَالَ - فَجِئْتُ فَقَالَ لَهُ عُثْمَانُ أَلاَ نُزَوِّجُكَ يَا أَبَا عَبْدِ الرَّحْمَنِ جَارِيَةً بِكْرًا لَعَلَّهُ يَرْجِعُ إِلَيْكَ مِنْ نَفْسِكَ مَا كُنْتَ تَعْهَدُ فَقَالَ عَبْدُ اللَّهِ لَئِنْ قُلْتَ ذَاكَ. فَذَكَرَ بِمِثْلِ حَدِيثِ أَبِى مُعَاوِيَةَ.

Bize Osman b. Ebu Şeybe, ona Cerir, el-A'meş, ona İbrahim, ona da Alkame şöyle demiştir:

Ben Abdullah b. Mesud ile Mina'da yürüyordum birden ona Osman b. Affan rastladı ve “beri gel ya Ebu Abdurrahman” diyerek onu tenhaya çekti. Abdul­lah onun bir haceti olmadığını görünce bana “gel ya Alkame” dedi. Ben de gittim. Osman ona “seni bakire bir kızla evlendirsek ya ey Ebu Abdurrahman! Olur ki, nefsinden kaybettiğin bazı şeyleri sana döner” dedi. Bunun üzerine Abdullah “sen böyle diyorsun ama” diyerek Ebu Muaviye hadisi gibi anlattı.

---

Açıklama: hadisin tam metni için M003398 numaralı hadise bakınız.

• Müslim Sahîh-i Müslim Nikah 3399, /557