وَحَدَّثَنِى أَبُو الطَّاهِرِ وَحَرْمَلَةُ قَالاَ أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ أَخْبَرَنِى يُونُسُ ح
وَحَدَّثَنِى عَمْرٌو النَّاقِدُ حَدَّثَنَا يَعْقُوبُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ سَعْدٍ حَدَّثَنَا أَبِى عَنْ صَالِحٍ ح
وَحَدَّثَنَا عَبْدُ بْنُ حُمَيْدٍ أَخْبَرَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ عَنْ مَعْمَرٍ كُلُّهُمْ عَنِ الزُّهْرِىِّ بِهَذَا الإِسْنَادِ نَحْوَهُ.

Bize Ebu Tahir ve Harmele o ikisineİbn Vehb, ona Yunus; (T)
Bize Amr en-Nakıd, ona Yakub b. İb­rahim b. Sa'd, ona babası (İb­rahim b. Sa'd), ona Salih; (T)
Bize Abd b. Humeyd, ona Abdürrezzak, ona Mamer, onlara da Zührî bu isnadla hadisin benzerini rivayet etmiştir.

---

• Müslim Sahîh-i Müslim Hudûd 4436, /722