وَحَدَّثَنِى عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ شُعَيْبِ بْنِ اللَّيْثِ حَدَّثَنِى أَبِى عَنْ جَدِّى حَدَّثَنِى عُقَيْلُ بْنُ خَالِدٍ ح وَحَدَّثَنَا عَمْرٌو النَّاقِدُ حَدَّثَنَا يَعْقُوبُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ سَعْدٍ حَدَّثَنَا أَبِى عَنْ صَالِحٍ كِلاَهُمَا عَنِ ابْنِ شِهَابٍ بِمِثْلِ حَدِيثِ يُونُسَ عَنِ الزُّهْرِىِّ بِإِسْنَادِهِ .

Bana Abdülmelik b. Şuayb b. Leys, ona babası ( Şuayb b. Leys), ona dedesi (Leys b. Sa'd), ona Ukayl b. Hâlid; (T) Bize Amr en-Nâkıd, ona Yakub b. İbrahim b. Sa’d, ona babası (İbrahim b. Sa’d), ona Salih, onların (Ukayl ile birlikte) onların (Salih ve Ukayl'in) her ikisine İbn Şihâb, Yunus’un Zührî isnadı ile rivayet ettiği hadisin aynısını rivayet etti.

Açıklama: Hadisin metni için M007237 numaralı hadise bakınız.

• Müslim Sahîh-i Müslim Fiten ve Eşratu's-sâat 7238, /1179

وَحَدَّثَنِى عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ شُعَيْبِ بْنِ اللَّيْثِ حَدَّثَنِى أَبِى عَنْ جَدِّى حَدَّثَنِى عُقَيْلُ بْنُ خَالِدٍ ح وَحَدَّثَنَا عَمْرٌو النَّاقِدُ حَدَّثَنَا يَعْقُوبُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ سَعْدٍ حَدَّثَنَا أَبِى عَنْ صَالِحٍ كِلاَهُمَا عَنِ ابْنِ شِهَابٍ بِمِثْلِ حَدِيثِ يُونُسَ عَنِ الزُّهْرِىِّ بِإِسْنَادِهِ .

Bana Abdülmelik b. Şuayb b. Leys, ona babası ( Şuayb b. Leys), ona dedesi (Leys b. Sa'd), ona Ukayl b. Hâlid; (T) Bize Amr en-Nâkıd, ona Yakub b. İbrahim b. Sa’d, ona babası (İbrahim b. Sa’d), ona Salih, onların (Ukayl ile birlikte) onların (Salih ve Ukayl'in) her ikisine İbn Şihâb, Yunus’un Zührî isnadı ile rivayet ettiği hadisin aynısını rivayet etti.

Açıklama: Hadisin metni için M007237 numaralı hadise bakınız.

• Müslim Sahîh-i Müslim Fiten ve Eşratu's-sâat 7238, /1179

حَدَّثَنِى حَرْمَلَةُ بْنُ يَحْيَى أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ أَخْبَرَنِى يُونُسُ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ أَخْبَرَنِى عُرْوَةُ بْنُ الزُّبَيْرِ أَنَّ زَيْنَبَ بِنْتَ أَبِى سَلَمَةَ أَخْبَرَتْهُ أَنَّ أُمَّ حَبِيبَةَ بِنْتَ أَبِى سُفْيَانَ أَخْبَرَتْهَا أَنَّ زَيْنَبَ بِنْتَ جَحْشٍ زَوْجَ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم قَالَتْ خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَوْمًا فَزِعًا مُحْمَرًّا وَجْهُهُ يَقُولُ « لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَيْلٌ لِلْعَرَبِ مِنْ شَرٍّ قَدِ اقْتَرَبَ فُتِحَ الْيَوْمَ مِنْ رَدْمِ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مِثْلُ هَذِهِ » . وَحَلَّقَ بِإِصْبَعِهِ الإِبْهَامِ وَالَّتِى تَلِيهَا . قَالَتْ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَنَهْلِكُ وَفِينَا الصَّالِحُونَ قَالَ « نَعَمْ إِذَا كَثُرَ الْخَبَثُ » .

Bana Harmele b. Yahya, ona İbn Vehb, ona Yunus, ona İbn Şihâb, ona Urve b. Zübeyir, ona Ebu Seleme’nin kızı Zeyneb, ona Ebu Süfyan’ın kızı Ümm Habibe, ona da Hz. Peygamber'in (sav) eşi Cahş kızı Zeyneb şöyle demiştir:

"Bir gün Rasulullah (sav) yüzü kızarmış dehşetli bir şekilde dışarı çıkarak “Allah’tan başka hiçbir ilah yoktur, oldukça yaklaşmış bir (fitnenin) şerrinden dolayı Arapların vay haline! Bugün Ye’cuc ile Me’cuc seddinden bunun gibi bir gedik açıldı” buyurdu. Böyle derken başparmak ile ona bitişik olan parmağını halka yaptı. (Zeyneb) der ki: Ben “ey Allah’ın Rasulü, aramızda salih kimseler varken helak edilir miyiz” dedim. “Kötülükler çoğalırsa evet” buyurdu."

• Müslim Sahîh-i Müslim Fiten ve Eşratu's-sâat 7237, /1179