أَخْبَرَنَا هَنَّادُ بْنُ السَّرِىِّ عَنْ أَبِى مُحَيَّاةَ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ كُهَيْلٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ - يَعْنِى ابْنَ يَزِيدَ - قَالَ قِيلَ لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ إِنَّ نَاسًا يَرْمُونَ الْجَمْرَةَ مِنْ فَوْقِ الْعَقَبَةِ . قَالَ فَرَمَى عَبْدُ اللَّهِ مِنْ بَطْنِ الْوَادِى ثُمَّ قَالَ مِنْ هَا هُنَا وَالَّذِى لاَ إِلَهَ غَيْرُهُ رَمَى الَّذِى أُنْزِلَتْ عَلَيْهِ سُورَةُ الْبَقَرَةِ .

Bize Hennâd b. Serîy, ona Ebu Muhayyât, ona Seleme b. Kuheyl, ona Abdurrahman b. Yezid şöyle demiştir:

"Abdullah b. Mesud’a 'Bazıları cemreye Akabe’nin üst tarafından taş atıyorlar' denildi. (Abdurrahman) der ki: Abdullah vadinin iç tarafından taş attıktan sonra 'Kendisinden başka hiçbir ilah olmayana yemin ederim ki, Bakara Suresi kendisine inen o zât tam buradan taş atmıştır' dedi."

• Nesâî Sünen-i Nesâî Menâsiku'l-hacc 226, /2285