حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مَنِيعٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْمُبَارَكِ أَخْبَرَنَا يُونُسُ بْنُ يَزِيدَ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ أُبَىِّ بْنِ كَعْبٍ قَالَ:
"إِنَّمَا كَانَ الْمَاءُ، مِنَ الْمَاءِ، رُخْصَةً فِى أَوَّلِ الإِسْلاَمِ ثُمَّ نُهِىَ عَنْهَا."

Bize Ahmed b. Menî', ona Abdullah b. Mübarek, ona Yunus b. Yezid, ona ez-Zührî, ona da Sehl b. Sa'd, Übey b. Ka'b'ın şöyle dediğini rivayet etmiştir:
"(Hz. Peygamber'in dile getirdiği) 'Su (gusül abdesti almak), ancak sudan(meninin çıkmasından) dolayı gerekli olur' hükmü, İslam'ın ilk dönemlerinde (müminlere verilmiş) bir ruhsat idi. Daha sonra bu (Hz. Peygamber tarafından) yasaklandı."

---

Açıklama: "Su, sudandır" ile kastedilen cünüplük olduğunda gusül abdesti alınması gerektiğidir.

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Tahâret 81, 1/183