1716 Kayıt Bulundu.
Giriş
Giriş
Bize Ebu Bekir b. Ebu Şeybe, ona Yezid b. Harun, ona İbn Avn, ona İbn Sirin, ona da Enes b. Malik şöyle demiştir: Ebu Talha'nın hasta bir oğlu vardı. Ebu Talha dışarı çıkmıştı. O esnada çocuk öldü. Ebu Talha döndüğünde (hanımı Ümmü Süleym'e) oğlum ne yapıyor diye sordu. Ümmü Süleym; o daha sakin diyerek cevap verdi. Ebu Talha'ya akşam yemeğini verdi ve o da yemeğini yedi. Sonra eşiyle birlikte oldu. Bundan sonra Ümmü Süleym; çocuğu defnedin dedi. Sabah olunca Ebu Talha Resulullah'a (sav) gelerek (olup biteni) haber verdi. Rasulullah (sav); "bu gece birlikte oldunuz mu" diye sordu. Ebu Talha evet cevabını verdi. Rasulullah (sav); "Allah'ım! Bunlara mübarek eyle" diyerek dua etti. Nihayetinde Ümmü Süleym, bir erkek çocuğu dünyaya getirdi. Ebu Talha bana; çocuğu al da Rasulullah'a (sav) götür dedi. Enes, çocuğu Rasulullah'a (sav) götürdü. Ümmü Süleym de onunla bir kaç kuru hurma gönderdi. Hz. Peygamber (sav) çocuğu aldı ve "yanında bir şey var mı" diye sordu. Evet, bir kaç hurma var dediler. Rasulullah (sav) bu hurmaları alarak çiğnedi. Sonra onları çocuğun ağzına koydu. Damağını hurma ile ovaladı ve çocuğa Abdullah ismini verdi.
Bize Muhammed b. Kesir, ona Süfyan, ona Ebu Yahya el-Kattat, ona da Mücahid şöyle rivayet etmiştir:
"Ben İbn Ömer ile beraberdim. Bir adam öğle namazında -ravi şüpheye düşüp ya da ikindi namazında dedi- tesvibde bulundu. (İbn Ömer de), hadi çıkalım. Bu bidattir! dedi."
Açıklama: Tesvibin manası hakkında ihtilaf edilmiştir. Ezandan sonra bir nida olduğu söylendiği gibi, sabah ezanındaki "namaz, uykudan hayırlıdır" ifadesi olduğu da belirtilmiştir. İbn Ömer'in tepkisi, Hz. Peygamber zamanında sabah ezanının bir parçası olarak kullanılan bu ifadenin, öğle ya da ikindi ezanında kullanılmaya başlanmasınadır. Ayrıntılı malumat için bk. Azîmâbâdî, Avnu'l-Ma'bûd, II, 170.
Bize Eyyüb b. Mansur, ona Şuayb b. Harb, ona Abdülaziz b. Ebu Revvad, ona Nafi', ona da Hz. Ömer'in, kendisine Mesrûh denilen bir müezzini şöyle rivayet etmiştir:
(Kendisi) sabah vakti girmeden ezanı okumuş, Ömer de ona (ezanı yeniden okumasını) emretmiştir. (Ardından ravi), benzeri (bir hadisi) zikretmiştir.
Ebu Davud şöyle demiştir: Bu hadisi Hammad b. Zeyd, Ubeydullah b. Ömer'den, o da Nafi' ya da başka birinden rivayet edip Hz. Ömer'in, kendisine Mesrûh denilen bir müezzini ya da başka biri şeklinde nakletmiştir.
Ebu Davud şöyle demiştir: Bu hadisi ed-Derâverdî, Ubeydullah'tan, o Nafi'den, ona da İbn Ömer'den Ömer'in, kendisine Mesud denilen bir müezzini vardı şeklinde ve benzer tarzda rivayet etmiştir ki bu, diğerinden daha sahihtir.
Bize Züheyr b. Harb, ona Veki', ona Cafer b. Burkan, ona Şeddad Mevlâ İyaz b. Âmir, ona da Bilal, Hz. Peygamber'in (sav) kendisine şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:
"Fecir, senin için şöyle olup ayan beyan ortaya çıkana dek sabah ezanını okuma! Hz. Peygamber (sav), kollarını iyice açarak (durumu tasvir etmiştir)."
Ebu Davud şöyle demiştir: İyaz'ın mevlâsı Şeddâd, Bilal'e yetişmemiştir (lem yüdrik).
Bize Ahmed b. Abddullah b. Yunus, ona Züheyr, ona Simak; (T)
Bize Yahya b. Yahya - lafız ona aittir-, ona Ebu Hayseme, ona Simak b. Harb şöyle demiştir:
"Cabir b. Semüre'ye; sen Rasulullah'ın (sav) sohbetinde bulunur muydun? diye sordum. Cabir; evet, bu çok olurdu. Rasulullah (sav) sabah namazını kıldığı yerden, güneş doğana kadar kalkmaz, güneş doğduğunda kalkardı. Bazen (sahabe) konuşurlar, cahiliye döneminden bahseder ve gülerler, Rasulullah (sav) da tebessüm ederdi dedi."
Bize Hafs b. Ömer, ona Şube, ona Ebu İshak, ona Abdullah b. Ebu Basîr, ona da Übey b. Ka'b şöyle rivayet etmiştir:
Rasulullah (sav) bir gün bizlere sabah namazını kıldırıp "falanca burada mı?" buyurdu. Onlar ise hayır dediler. (Ardından) Nebi (sav), "(peki) falanca burada mı?" buyurdu. Onlar (yine) hayır dediler. (Bunun üzerine) Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurdu:
"(Yatsı ve sabah olmak üzere) bu iki namaz, münafıklara namazların en ağır gelenidir. Şayet sizler (bu iki namaz)daki (fazileti) bilseydiniz dizler(inizin) üzerinde sürünerek de olsa muhakkak (cemaatte) hazır bulunurdunuz. Şüphesiz ilk saf, meleklerin ilk safı gibidir. İlk safın faziletini bilseydiniz onun için yarışırdınız. Kişinin bir kişiyle (cemaat yapıp) namaz kılması tek başına namaz kılmasından daha hayırlıdır. (Yine) iki kişi ile (cemat yapıp) namaz kılması tek kişi ile namaz kılmasından daha hayırlıdır. (Cemaat) ne kadar fazla olursa Allah'a (o kadar) sevimli gelir."
Bize Ahmed b. Hanbel, ona İshak b. Yusuf, ona Süfyan (es-Sevrî), ona Ebu Sehl Osman b. Hakim, ona Abdurrahman b. Ebu Amra, ona da Osman b. Affan, Hz. Peygamber'in (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:
"Yatsı namazını cemaatle kılan gecenin yarısını namaz kılarak geçirmiş sayılır. Yatsı ile sabah namazını cemaatle kılan da gecenin (tamamını) namazla geçirmiş gibi olur."
Bana Ebu Tahir ve Harmele b. Yahya, onlara İbn Vehb, ona Yunus b. Yezid, ona İbn Şihab, ona Said b. Müseyyeb ve Ebu Seleme b. Abdurrahman b. Avf, onlara da Ebu Hureyre şöyle demiştir:
"Rasulullah (sav) sabah namazında, kıraati bitirdikten sonra tekbir alarak rükua gidip, rükudan başını kaldırdığı vakit “Semiallahu limen hamideh Rabbenâ ve leke’l hamd” der, ardından ayakta şöyle derdi: “Allah’ım, Velid b. Velid’i, Seleme b. Hişam’ı, Ayyaş b. Ebu Rabia’yı ve güçsüz kalmış müminleri kurtar. Allah’ım, Mudar üzerindeki baskını alabildiğine artır ve bu yıllarını onlar aleyhine Yusuf’un (kıtlık) yılları gibi kıl. Allah’ım Lihyân’a, Ri‘l’e, Zekvân’a ve Allah’a ve Rasulü’ne isyan eden Usayya’ya lanet et.” Sonra bize ulaştığına göre Hz. Peygamber (sav) “Onların tevbelerini kabul etmek veya zulümleri yüzünden onlara azap vermek konusunda sana bir şey düşmez.” Ali İmrân, 128 ayeti inince bundan vazgeçti."