486 Kayıt Bulundu.
Giriş
Giriş
Bize Hişam b. Ammâr, ona onlara Süfyan b. Uyeyne, ona Umeyye b. Safvan, ona dedesi Abdullah b. Safvan, ona da Hafsa’nın haber verdiğine göre Nebi (sav) şöyle buyurmuştur: "Mutlaka bu Beyt’e (Kâbe’ye) yönelip onu yıkmak isteyen bir ordu yürüyecektir. Nihayet o ordu Beydâ denilen yere geldiğinde, ordunun ortasındaki grup yerin dibine geçirilecektir. Sonra ön taraftakiler, arkadakilere seslenecek ama hepsi yerin dibine geçirilecek ve içlerinden, sadece bu haberi verecek bir kişi kurtulacaktır." Haccac’ın ordusu gelince, biz de kast edilenin bu ordu olduğunu zannettik ve orada bulunan bir adam, (hadisi rivayet eden Raviye) “Senin Hafsa adına, Hafsa’nın da Hz. Peygamber (sav) adına yalan söylemediğine şahidim.” dedi.
Bize Yakub, ona babası (İbrahim b. Sa'd), ona Salih b. Keysân, ona İbn Şihâb, ona Abdurrahman b. Abdullah b. Ka’b b. Malik, ona da Hz. Peygamber (sav) ile birlikte Hayber’de bulunan bazı kişiler şöyle rivayet etmiştir: "Allah Rasulü (sav), kendisiyle birlikte Hayber'de bulunan biri için 'bu cehennemliktir' buyurdu. Savaş başladığında adam kahramanca savaştı ve bir çok yerinden yaralandı. Ashaptan bazıları Hz. Peygamber’e (sav) geldiler ve 'Ey Allah’ın Rasulü, Cehennem ehlinden olduğunu söylediğin kişi hakkındaki düşüncen nedir? Allah’a yemin olsun ki, o, Allah kahramanca savaştı ve bir çok yerinden yaralandı' dediler. Hz. Peygamber (sav) 'O cehennem ehlindendir' dedi. İnsanlar tereddüde düştüler. Onlar bu halde iken, yaraları dolayısıyla ıstırap çeken adam, eliyle ok kabına uzandı, bir ok çıkardı ve onunla intihar etti. Adamın biri Hz. Peygamber’e (sav) koştu ve 'Ey Allah’ın Rasulü! Allah senin sözünü doğruladı. Falan kişi intihar ederek canına kıydı' dedi."
Bize Kuteybe b. Saîd, Ebu Bekir b. Ebu Şeybe ve İshak b. İbrahim, –lafız Kuteybe’ye aittir.- onlara Cerir, ona Abdülaziz b. Rufey, ona Ubeydullah b. el-Kıbtiyye şöyle rivayet etmiştir: Bu İbn Zübeyir’in hilafeti zamanında, Hâris b. Ebu Rabia ve Abdullah b. Safvan ile birlikte müminlerin annesi Ümm Seleme’nin huzuruna girdik, Ona, yerin dibine geçirilecek orduya dair soru sordular, Ümm Seleme şöyle dedi: "Rasulullah (sav) 'Birisi Beyt’e sığınacak, onun üzerine bir ordu gönderilecek, fakat bu ordu Beydâ denilen bir araziye ulaştığında yerin dibine geçirilecektir' buyurdu. Bunun üzerine ben 'ey Allah’ın Rasulü, peki istemediği halde onlarla beraber bulunanın durumu nasıl olacak' diye sordum, Hz. Peygamber (sav) 'O da onlarla birlikte yerin dibine geçirilecek, fakat Kıyamet gününde niyetine göre diriltilecektir' buyurdu." [Ebu Cafer der ki: Bu (بَيْدَاءُ) geniş düzlük alan, Medine’nin geniş düzlüğü (çölü)dür.]
Bize Kuteybe b. Saîd, Ebu Bekir b. Ebu Şeybe ve İshak b. İbrahim, –lafız Kuteybe’ye aittir.- onlara Cerir, ona Abdülaziz b. Rufey, ona Ubeydullah b. el-Kıbtiyye şöyle rivayet etmiştir: Bu İbn Zübeyir’in hilafeti zamanında, Hâris b. Ebu Rabia ve Abdullah b. Safvan ile birlikte müminlerin annesi Ümm Seleme’nin huzuruna girdik, Ona, yerin dibine geçirilecek orduya dair soru sordular, Ümm Seleme şöyle dedi: "Rasulullah (sav) 'Birisi Beyt’e sığınacak, onun üzerine bir ordu gönderilecek, fakat bu ordu Beydâ denilen bir araziye ulaştığında yerin dibine geçirilecektir' buyurdu. Bunun üzerine ben 'ey Allah’ın Rasulü, peki istemediği halde onlarla beraber bulunanın durumu nasıl olacak' diye sordum, Hz. Peygamber (sav) 'O da onlarla birlikte yerin dibine geçirilecek, fakat Kıyamet gününde niyetine göre diriltilecektir' buyurdu." [Ebu Cafer der ki: Bu (بَيْدَاءُ) geniş düzlük alan, Medine’nin geniş düzlüğü (çölü)dür.]
Bize Amr en-Nâkıd ve İbn Ebu Ömer –lafız Amr’a aittir-, onlara Süfyan b. Uyeyne, ona Umeyye b. Safvan, ona dedesi Abdullah b. Safvan, ona da Hafsa’nın haber verdiğine göre Nebi (sav) şöyle buyurmuştur: "Mutlaka bu Beyt’e (Kâbe’ye) yönelip onu yıkmak isteyen bir ordu yürüyecektir. Nihayet o ordu Beydâ denilen yere geldiğinde, ordunun ortasındaki grup yerin dibine geçirilecektir. Sonra ön taraftakiler, arkadakilere seslenecek ama hepsi yerin dibine geçirilecek ve içlerinden, sadece bu haberi verecek bir kişi kurtulacaktır." Orada bulunan bir adam, (hadisi rivayet eden Raviye) “Senin Hafsa adına, Hafsa’nın da Hz. Peygamber (sav) adına yalan söylemediğine şahidim.” dedi.
Bana Muhammed b. Hâtim b. Meymun, ona Velid b. Salih, ona Ubeydullah b. Amr, ona Zeyd b. Ebu Uneyse, ona Abdülmelik el-Âmirî, ona Yusuf b. Mâhek, ona Abdullah b. Safvan, ona da müminlerin annesi (Ümmü Seleme) rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurdu: "Bu Beyt’e –yani Kâbe’ye- kendilerini koruyacak güçleri, yeterli, sayıları, araç ve gereçleri olmayan bir topluluk sığınacak, sonra bunların üzerine bir ordu gönderilecek, fakat bu ordu Beydâ denilen bir araziye ulaştığında yerin dibine geçirilecektir." Yusuf der ki: Şam ahalisi o gün Mekke’ye gidiyorlardı. Abdullah b. Safvan “Allah’a yemin ederim ki bahsedilen ordu, bu ordu değildir” dedi. [Zeyd der ki: Ayrıca bana Abdülmelik el-Âmirî, ona Abdurrahman b. Sabit, ona Haris b. Ebu Rabia, ona da müminlerin annesi (Ümmü Seleme), bu hadisi, Yusuf b. Mâhek’in rivayet ettiği gibi rivayet etmiş, ancak rivayetinde Abdullah b. Safvan’ın sözünü ettiği orduyu zikretmemiştir.]
Bize Kabîsa, ona Süfyan, ona babası, ona İbn Ebu Nu’m ya da Ebu Nu’m –şüphe eden Kabîsa’dır-, ona da Ebu Saîd “Nebi’ye (sav) az miktarda bir altın gönderildi. O da dört kişi arasında onu paylaştırdı...” dedi; (T) Bana İshak b. Nasr, ona Abdürrezzak, ona Süfyan, ona babası, ona İbn Ebu Nu’m, ona da Ebu Saîd el-Hudrî şöyle demiştir: "Hz. Ali Yemen’de iken, Nebi’ye (sav) toprağından ayrıştırılmamış az miktarda bir altın gönderdi. Allah Rasulü de bu altını, Akra’ b. Habis el-Hanzalî, Mücaşi’ oğullarından bir kişi, Uyeyne b. Bedr el-Fezarî, Alkame b. Ulâse el-Âmirî, Kilâb oğullarından bir kişi, Zeyd Hayl et-Tâ’î ve Nebhan oğullarından bir kişi arasında paylaştırdı. Bunun üzerine Kureyş ve Ensar kızdı ve “Bizi bırakıp Necid halkının ileri gelenlerine onu veriyor” dediler. Allah Rasulü “Ben sadece onların kalplerini İslam'a ısındırmaya çalışıyorum” buyurdu. Gözleri çukur, alnı yüksek, gür sakallı, elmacık kemikleri çıkık, başını tıraş etmiş bir adam geldi ve “Ey Muhammed, Allah’tan kork!” dedi. Bunun üzerine Nebi (sav) “Allah’a ben isyan edersem ona kim itaat edecek? Allah, yeryüzündekiler hakkında bana güvenirken, siz mi bana güvenmiyorsunuz?” buyurdu. Orada hazır bulunanlardan bir adam -zannederim Halid b. Velid- onu öldürmek için izin istediyse de, Nebi (sav) ona izin vermedi. Adam arkasını dönüp gidince, Nebi (sav) “Şüphesiz ki, bunun soyundan öyle bir topluluk gelecek ki, bunların okudukları Kur’ân hançerelerinden aşağı inmeyecek. Okun hedefini delip çıktığı gibi İslâm’dan çıkacaklar, putperestleri bırakıp Müslümanları öldürecekler. Eğer onlara yetişecek olursam, Âd kavminin yok edildiği gibi ben de onları öldürürüm” buyurdu."
Bize Muhammed b. Abdullah b. Numeyr, ona babası ve Muhammed b. Bişr, onlara İsmail, ona Kays, ona da Sunabih el-Ahmesî, Rasulullah'ın (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Dikkat edin! Ben havzın (Kevser Havuzu'nun) başına sizden önce varacağım. Şüphesiz ben, diğer ümmetlere karşı sizin çokluğunuzla övüneceğim. O hâlde benden sonra sakın birbirinizle savaşmayın!”
Bize Kabîsa, ona Süfyan, ona babası, ona İbn Ebu Nu’m ya da Ebu Nu’m –şüphe eden Kabîsa’dır-, ona da Ebu Saîd “Nebi’ye (sav) az miktarda bir altın gönderildi. O da dört kişi arasında onu paylaştırdı...” dedi; (T) Bana İshak b. Nasr, ona Abdürrezzak, ona Süfyan, ona babası, ona İbn Ebu Nu’m, ona da Ebu Saîd el-Hudrî şöyle demiştir: "Hz. Ali Yemen’de iken, Nebi’ye (sav) toprağından ayrıştırılmamış az miktarda bir altın gönderdi. Allah Rasulü de bu altını, Akra’ b. Habis el-Hanzalî, Mücaşi’ oğullarından bir kişi, Uyeyne b. Bedr el-Fezarî, Alkame b. Ulâse el-Âmirî, Kilâb oğullarından bir kişi, Zeyd Hayl et-Tâ’î ve Nebhan oğullarından bir kişi arasında paylaştırdı. Bunun üzerine Kureyş ve Ensar kızdı ve “Bizi bırakıp Necid halkının ileri gelenlerine onu veriyor” dediler. Allah Rasulü “Ben sadece onların kalplerini İslam'a ısındırmaya çalışıyorum” buyurdu. Gözleri çukur, alnı yüksek, gür sakallı, elmacık kemikleri çıkık, başını tıraş etmiş bir adam geldi ve “Ey Muhammed, Allah’tan kork!” dedi. Bunun üzerine Nebi (sav) “Allah’a ben isyan edersem ona kim itaat edecek? Allah, yeryüzündekiler hakkında bana güvenirken, siz mi bana güvenmiyorsunuz?” buyurdu. Orada hazır bulunanlardan bir adam -zannederim Halid b. Velid- onu öldürmek için izin istediyse de, Nebi (sav) ona izin vermedi. Adam arkasını dönüp gidince, Nebi (sav) “Şüphesiz ki, bunun soyundan öyle bir topluluk gelecek ki, bunların okudukları Kur’ân hançerelerinden aşağı inmeyecek. Okun hedefini delip çıktığı gibi İslâm’dan çıkacaklar, putperestleri bırakıp Müslümanları öldürecekler. Eğer onlara yetişecek olursam, Âd kavminin yok edildiği gibi ben de onları öldürürüm” buyurdu."