Giriş


Açıklama: Hadis sahih li gayrihidir. مُحَمَّدُ بْنُ عَمْرٍو sadûk ve hasenü'l-hadistir.

    Öneri Formu
45116 HM008375 İbn Hanbel, II, 333


Açıklama: Büyüklük ve ululuk manâsına gelen «Seyyid» kelimesi ile kendisine hi­tapta bulunulmasını Peygamber Efendimiz istememişlerdir. Çünkü hakikat­te ululuk Allah Tealâya mahsustur. Hz. Peygamber edebe ve tevazua riayet buyurmuşlardır ve diğer kavimlerde âdet halinde kullanılan dünyevî iltifat­ların terk edilmesini İstemişlerdir. Mecaz olarak seyyİd lâfzının insanlar arasında kullanılmasında bir mahzur yoksa da evlâ değildir. Peygamber Efendimizin; «Ben, Âdem evlâdlarimn seyyidiyim.» (Bunda övünme yoktur.) buyurması, manevî rütbe olan Peygamberlik rüt-besmİ beyandan ibarettir. Yoksa, bu şekilde kendilerine hitab edilmesini istemeleri demek değildir. Fakat bize düşen, gıyablarında hürmet ve tazim lâfızlarım kullanmaktır. Ashab-ı kiram umumiyetle : Ya Nebiyye'llah, Ya Resûİallah, diye kendilerine hitab ederlerdi.

    Öneri Formu
164023 EM000211 Buhari, Edebü'l-Müfred, 107


    Öneri Formu
44302 HM007200 İbn Hanbel, II, 235


    Öneri Formu
44747 HM007309 İbn Hanbel, II, 243


    Öneri Formu
46445 HM007506 İbn Hanbel, II, 259


    Öneri Formu
47290 HM007653 İbn Hanbel, II, 271


    Öneri Formu
45702 HM007370 İbn Hanbel, II, 248


    Öneri Formu
47883 HM007791 İbn Hanbel, II, 284


    Öneri Formu
60262 HM006691 İbn Hanbel, II, 181


    Öneri Formu
61657 HM006802 İbn Hanbel, II, 192