وَحَدَّثَنِى عَنْ مَالِكٍ أَنَّهُ رَأَى رَبِيعَةَ بْنَ أَبِى عَبْدِ الرَّحْمَنِ يَقْلِسُ مِرَارًا وَهُوَ فِى الْمَسْجِدِ فَلاَ يَنْصَرِفُ وَلاَ يَتَوَضَّأُ حَتَّى يُصَلِّىَ قَالَ يَحْيَى وَسُئِلَ مَالِكٌ عَنْ رَجُلٍ قَلَسَ طَعَامًا هَلْ عَلَيْهِ وُضُوءٌ فَقَالَ لَيْسَ عَلَيْهِ وُضُوءٌ وَلْيَتَمَضْمَضْ مِنْ ذَلِكَ وَلْيَغْسِلْ فَاهُ .

Bana Malik şöyle rivayet etmiştir: "Malik, Rabia b. Abdurrahman’ın, defalarca kusar gibi olduğu (midesinden ağzına defalarca bir şeyler geldiği) halde abdestini tazelemeden namaz kıldığını gördü. Yahya der ki: İmam Malik'e “Kusmuğu ağzına gelen bir kimsenin abdest alması gerekir mi?” diye sordular. O da “Yeniden abdest alması gerekmez. Ancak kustuğu için ağzını çalkalaması (yıkaması) gerekir” diye cevap verdi."

---

• İmam Mâlik Muvatta' Tahâret 47, 1/9