وَبِإِسْنَادِهِ: "لَوِ اطَّلَعَ فِى بَيْتِكَ أَحَدٌ وَلَمْ تَأْذَنْ لَهُ ، خَذَفْتَهُ بِحَصَاةٍ فَفَقَأْتَ عَيْنَهُ ، مَا كَانَ عَلَيْكَ مِنْ جُنَاحٍ" .

Bir önceki hadisin senediyle rivayet edildiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: "Eğer kendisine izin vermediğin bir kişi, evinin içine bakacak olur da kendisine bir taş atar ve gözünü çıkarırsan senin üzerine bir günah yoktur."

Açıklama: B006887 numaralı hadisin senedi kast edilmektedir.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Diyât 15, 2/646

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ أَبِى إِسْحَاقَ عَنْ هَانِئِ بْنِ هَانِئٍ عَنْ عَلِىٍّ قَالَ جَاءَ عَمَّارٌ يَسْتَأْذِنُ عَلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ: "ائْذَنُوا لَهُ مَرْحَبًا بِالطَّيِّبِ الْمُطَيَّبِ" . قَالَ هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ .

Bize Muhammed b. Beşşar, ona Süfyan (es-Sevrî), ona Ebu İshak (es-Sebîî), ona Hâni b. Hâni (el-Hemdânî), ona da Ali b. Ebu Talib (ra) rivayet etmiş ve şöyle demiştir: Ammar b. Yasir geldi ve Hz. Peygamber'in (sav) yanında girmek için izin istedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurdu: "Ona izin verin. Temiz, tertemiz olan Ammar hoş gelmiştir."

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Menâkıb 34, 5/668

أَخْبَرَنِى مُحَمَّدُ بْنُ عُبَيْدٍ قَالَ حَدَّثَنَا ابْنُ عَيَّاشٍ عَنْ مُغِيرَةَ عَنِ الْحَارِثِ الْعُكْلِىِّ عَنِ ابْنِ نُجَىٍّ قَالَ قَالَ عَلِىٌّ كَانَ لِى مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مَدْخَلاَنِ مَدْخَلٌ بِاللَّيْلِ وَمَدْخَلٌ بِالنَّهَارِ فَكُنْتُ إِذَا دَخَلْتُ بِاللَّيْلِ تَنَحْنَحَ لِى .

Bana Muhammed b. Ubeyd (el-Muharibî), ona (Ebu Bekir) b. Ayyaş (el-Esedî), ona Muğîre (b. Miksem ed-Dabbî), ona Hâris el-Uklî, ona (Abdullah) b. Nücey (el-Hadramî), ona da Hz. Ali (ra) rivayet etmiş ve şöyle demiştir: Rasulullah'ın (sav) huzuruna günde iki defa girişim vardı. Biri gece, biri de gündüz. Gece huzuruna gireceğim zaman benim için (girebilirsin anlamında) öksürürdü.

• Nesâî Sünen-i Nesâî Sehv 17, /2166

حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ حَدَّثَنَا يَحْيَى عَنْ حُمَيْدٍ ، أَنَّ رَجُلاً اطَّلَعَ فِى بَيْتِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَسَدَّدَ إِلَيْهِ مِشْقَصًا . فَقُلْتُ مَنْ حَدَّثَكَ قَالَ أَنَسُ بْنُ مَالِكٍ .

Bize Müsedded (b. Müserhed el-Esedî), ona Yahya (b. Said el-Kattân), ona da Humeyd'in (b. Ebu Humeyd et-Tavîl) riavyet ettiğine göre bir adam, Hz. Peygamber'in (sav) evinin içine baktı. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav), adama bir ok temreni doğrulttu. Ravi (Yahya) şöyle dedi: Humeyd'de, Bu hadisi sana kim rivayet etti? dedim. O, Enes b. Malik dedi.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Diyât 15, 2/646

حَدَّثَنَا أَبُو النُّعْمَانِ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِى بَكْرِ بْنِ أَنَسٍ عَنْ أَنَسٍ - رضى الله عنه - أَنَّ رَجُلاً اطَّلَعَ فِى بَعْضِ حُجَرِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقَامَ إِلَيْهِ بِمِشْقَصٍ أَوْ بِمَشَاقِصَ وَجَعَلَ يَخْتِلُهُ لِيَطْعُنَهُ .

Bize Ebu Numan (Muhammed b. Fadl es-Sedûsî), ona Hammad b. Zeyd (el-Ezdî), ona Ubeydullah b. Ebu Bekir b. Enes, ona da Enes b. Malik (ra) rivayet etmiş ve şöyle demiştir: Bir adam, Hz. Peygamber'in (sav) evindeki deliklerden birinden içeri baktı. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) elindeki uzun ok temreni ile ya da temrenleri ile adama doğru kalktı ve temreni batırmak üzere gizlice adama yaklaşmaya başladı.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Diyât 23, 2/649

حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا لَيْثٌ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ أَنَّ سَهْلَ بْنَ سَعْدٍ السَّاعِدِىَّ أَخْبَرَهُ أَنَّ رَجُلاً اطَّلَعَ فِى جُحْرٍ فِى بَابِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَمَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مِدْرًى يَحُكُّ بِهِ رَأْسَهُ ، فَلَمَّا رَآهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ: "لَوْ أَعْلَمُ أَنْ تَنْتَظِرَنِى لَطَعَنْتُ بِهِ فِى عَيْنَيْكَ". قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم: "إِنَّمَا جُعِلَ الإِذْنُ مِنْ قِبَلِ الْبَصَرِ".

Bize Kuteybe b. Said (es-Sekafî), ona Leys (b. Sa'd el-Fehmî), ona İbn Şihab (ez-Zührî), ona da Sehl b. Sa'd es-Sâidî'nin rivayet ettiğine göre adamın biri, Hz. Peygamber'in (sav) evinin kapısının bir deliğinden içeri bakmıştı. Bu esnada Hz. Peygamber (sav) elinde bir tarak ile başını tarıyordu. Hz. Peygamber (sav) adamı görünce şöyle buyurdu: "Senin [bu şekilde] bana baktığını bilseydim kesinlikle şu tarağı gözüne batırırdım." Rasulullah (sav) ayrıca şöyle buyurdu: "Şüphesiz (içeriye girmek için) izin isteme (kuralı) bakmayı engellemek için konulmuştur."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Diyât 23, 2/649

حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ حَدَّثَنَا أَبُو الزِّنَادِ عَنِ الأَعْرَجِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ أَبُو الْقَاسِمِ صلى الله عليه وسلم: "لَوْ أَنَّ امْرَأً اطَّلَعَ عَلَيْكَ بِغَيْرِ إِذْنٍ ، فَخَذَفْتَهُ بِعَصَاةٍ ، فَفَقَأْتَ عَيْنَهُ ، لَمْ يَكُنْ عَلَيْكَ جُنَاحٌ".

Bize Ali b. Abdullah, ona Süfyan (b. Uyeyne el-Hilâlî), ona Ebu Zinâd (Abdullah b. Zekvan el-Kuraşî), ona A'rec (Abdurrahman b. Hürmüz), ona da Ebu Hureyre'nin (ra) rivayet ettiğine göre Ebu Kasım (Rasulullah) (sav) şöyle buyurmuştur: "Eğer bir kişi izinsiz bir şekilde senin mahremiyetine bakacak olur da kendisine bir taş atar ve gözünü çıkarırsan bundan dolayı senin üzerine bir günah sabit olmaz."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Diyât 23, 2/650

حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرٍ حَدَّثَنَا يَزِيدُ بْنُ هَارُونَ أَنْبَأَنَا دَاوُدُ بْنُ أَبِى هِنْدٍ عَنْ أَبِى نَضْرَةَ عَنْ أَبِى سَعِيدٍ الْخُدْرِىِّ أَنَّ أَبَا مُوسَى اسْتَأْذَنَ عَلَى عُمَرَ ثَلاَثًا فَلَمْ يُؤْذَنْ لَهُ فَانْصَرَفَ فَأَرْسَلَ إِلَيْهِ عُمَرُ مَا رَدَّكَ قَالَ اسْتَأْذَنْتُ الاِسْتِئْذَانَ الَّذِى أَمَرَنَا بِهِ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ثَلاَثًا فَإِنْ أُذِنَ لَنَا دَخَلْنَا وَإِنْ لَمْ يُؤْذَنْ لَنَا رَجَعْنَا . قَالَ فَقَالَ لَتَأْتِيَنِّى عَلَى هَذَا بِبَيِّنَةٍ أَوْ لأَفْعَلَنَّ . فَأَتَى مَجْلِسَ قَوْمِهِ فَنَاشَدَهُمْ فَشَهِدُوا لَهُ فَخَلَّى سَبِيلَهُ .

Bize Ebu Bekir, ona Yezid b. Harun, ona Davud b. Ebu Hind, ona Ebu Nadra, ona Ebu Said el-Hudrî şöyle demiştir: Ebu Musa el-Eşarî, Hz. Ömer'in yanına girmek için üç defa izin istedi. İzin alamayınca eve geri döndü. Daha sonra Hz. Ömer, Neden döndüğünü öğrenmek için ona birini gönderdi. Ebu Musa, "Hz. Peygamber'in bize emrettiği üzere üç defa izin alınır. Eğer bize izin verilirse gireriz, verilmezse de döneriz." dedi. Bunun üzerine Hz. Ömer, "Ya bana bununla ilgili bir delil getirirsin ya da ben sana yapacağımı bilirim." dedi. Daha sonra Ebu Musa kavmine geri dönüp orada bulunan topluluktan kendisi için şahitlik etmelerini istedi. Oradakilerin ona şahitlik etmeleri üzerine Hz. Ömer, Ebu Musa'yı serbest bıraktı."

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Edeb 17, /596

حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ حَدَّثَنَا يَحْيَى عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ حَدَّثَنِى عَطَاءٌ عَنْ عُبَيْدِ بْنِ عُمَيْرٍ قَالَ اسْتَأْذَنَ أَبُو مُوسَى عَلَى عُمَرَ فَكَأَنَّهُ وَجَدَهُ مَشْغُولاً فَرَجَعَ ، فَقَالَ عُمَرُ أَلَمْ أَسْمَعْ صَوْتَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ قَيْسٍ ، ائْذَنُوا لَهُ . فَدُعِىَ لَهُ فَقَالَ مَا حَمَلَكَ عَلَى مَا صَنَعْتَ فَقَالَ إِنَّا كُنَّا نُؤْمَرُ بِهَذَا . قَالَ فَأْتِنِى عَلَى هَذَا بِبَيِّنَةٍ أَوْ لأَفْعَلَنَّ بِكَ . فَانْطَلَقَ إِلَى مَجْلِسٍ مِنَ الأَنْصَارِ فَقَالُوا لاَ يَشْهَدُ إِلاَّ أَصَاغِرُنَا . فَقَامَ أَبُو سَعِيدٍ الْخُدْرِىُّ فَقَالَ قَدْ كُنَّا نُؤْمَرُ بِهَذَا . فَقَالَ عُمَرُ خَفِىَ عَلَىَّ هَذَا مِنْ أَمْرِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم ، أَلْهَانِى الصَّفْقُ بِالأَسْوَاقِ .

Bize Müsedded, ona Yahya, ona İbn Cüreyc, ona Ata, ona da Ubeyd b. Umeyr rivayet etmiş ve şöyle demiştir: Ebu Musa el-Eş'arî (ra), Ömer'in (ra) huzuruna girmek için [üç defa] izin istedi. Sanki onu meşgul buldu da o nedenle geri döndü. Ömer (ra) (meşguliyeti bitince); "Abdullah b. Kays'ın sesini duymadım mı? Kendisine izin verin gelsin." dedi. Hemen Ebu Musa çağırıldı. Ömer (ra), "Seni böyle davranmaya sevk eden şey neddir?" diye sordu. Ebu Musa (ra) dedi ki; "Bizlere bu şekilde davranmamız [yani izin verilmeyince geri dönmemiz] emredilirdi." Bunun üzerine Ömer (ra); "Bu konuya dair bana bir delil getir yoksa sana şöyle şöyle yaparım." dedi. Ebu Musa (ra) hemen ensarın bulunduğu bir meclise gitti [ve içlerinde bu konuda bilgisi olan birinin olup olmadığını sordu.] Onlar da dediler ki; "[Böylesine meşhur olan] bu meseleye dair ancak en küçüğümüz şahitlik eder." Bunun üzerine Ebu Said (ra) kalkıp gitti ve Ömer'e; "Bizlere bu şekilde davranmamız [yani izin verilmeyince geri dönmemiz] emredilirdi." dedi. Bunun üzerine Ömer (ra); "Rasulullah'ın (sav) buyruklarından biri bana kapalı kalmış? Öyle ya! Demek çarşı pazar alış veriş, beni oyalamış!"

• Buhârî Sahîh-i Buhârî İ'tisâm bi'l-Kitâb ve's-Sünneti 22, 2/736

أَخْبَرَنَا الْقَاسِمُ بْنُ زَكَرِيَّا بْنِ دِينَارٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ قَالَ حَدَّثَنِى شُرَحْبِيلُ - يَعْنِى ابْنَ مُدْرِكٍ - قَالَ حَدَّثَنِى عَبْدُ اللَّهِ بْنُ نُجَىٍّ عَنْ أَبِيهِ قَالَ قَالَ لِى عَلِىٌّ كَانَتْ لِى مَنْزِلَةٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم لَمْ تَكُنْ لأَحَدٍ مِنَ الْخَلاَئِقِ فَكُنْتُ آتِيهِ كُلَّ سَحَرٍ فَأَقُولُ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا نَبِىَّ اللَّهِ فَإِنْ تَنَحْنَحَ انْصَرَفْتُ إِلَى أَهْلِى وَإِلاَّ دَخَلْتُ عَلَيْهِ .

Bize Kasım b. Zekeriya b. Dinar, ona Ebu Üsame (Hammâd b. Üsame el-Kuraşî), ona Şurahbîl b. Müdrik (el-Cu'fî), ona Abdullah b. Nücey (el-Hadramî), ona babası (Nücey b. Seleme el-Hadramî), ona da Hz. Ali rivayet etmiş ve şöyle demiştir: Benim Rasulullah'ın (sav) nezdinde hiç kimseye nasip olmayan bir konumum vardı. Her seher vakti huzuruna varır ve Esselamü alyeke, ya Nebiyyellâh! derdim. Ardından eğer öksürürse ailemin yanına geri döner, öksürmezse huzuruna girerdim.

• Nesâî Sünen-i Nesâî Sehv 17, /2166