5008 Kayıt Bulundu.
Giriş
Giriş
Bize Ebu Ammâr el-Hüseyin b. Hüreys, ona Ali b. Hüseyin b. Vâkıd, ona babası (Hüseyin b. Vakıd), ona da Abdullah b. Büreyde babası Büreyde’nin şöyle dediğini rivayat etti: Bir defasında Hz. Peygamber (sav) yürürken eşeğinin üzerinde bir adam geldi. “Ey Allah’ın Rasulü! Sen de bin” dedi ve eşeğin sırtında arkaya doğru geçti. Allah Rasulü (sav) "Hayvanın ön tarafına binmeye sen daha layıksın" buyurunca o şahıs “Orayı size ayırdım” dedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber hayvanın ön tarafına bindi. Ebu İsa [et-Tirmizî] şöyle demiştir: Bu rivayet hasen-garîb bir hadistir. Bu konuda Kays b. Sa’d b. Ubâde’den de hadis rivayet edilmiştir.
Bize Hennâd, ona Ebu Muâviye, ona A'meş; (T) Bize İbn Ebu Ömer, ona Süfyân, ona A'meş, ona Şakîk ona da Abdullah, Hz. Peygamber'in (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etti: "Üç kişi (bir arada) bulunduğunuzda, (sizden) iki kişi, arkadaşlarını bırakıp da (kendi aralarında) gizlice konuşmasın." Süfyan'dan gelen hadisin metni ise şöyledir: "İki kişi, üçüncü kişiyi bırakıp da (kendi aralarında) gizlice konuşmasınlar. Çünkü bu durum, onu (üçüncü kişiyi) üzer." Ebu İsa [Tirmizî] şöyle demiştir: Bu, sahih bir hadistir. Hz. Peygamber'in (sav) şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir: "İki kişi, üçüncü birini bırakıp da (kendi aralarında) gizlice konuşmasınlar. Bu durum, mümine eziyet verir. Allah (cc) ise müminin rahatsız olmasından hoşnut olmaz." Bu konuda İbn Ömer, Ebu Hüreyre ve İbn Abbas'tan da hadis rivayet edilmiştir.
Bize Ali b. Haşrem, ona İsa, ona A'meş; (T) Bize Hasan b. İsmail, ona İbn İdris, ona A'meş, ona Abdullah b. Mürre, ona Mesruk, ona da Abdullah (ra) Rasulullah'ın (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: "(Ölenin ardından) Elleriyle yanaklarına vuran, yakalarını yırtan ve cahiliye adeti olarak bağırıp çağırarak feryat eden kimse bizden değildir." Hadisin aktarılan lafzı (ravi) Ali'ye aittir. Hasan ise rivayette (dua lafzı yerine) 'da'va' lafzı ile rivayet etmiştir.
Bize Muhammed b. Beşşar, ona Yahya, ona Süfyan, ona Zübeyd, ona İbrahim, ona Mesruk, ona da Abdullah (ra) rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: "(Ölünün ardından) Elleri ile yanaklarına vuran, yakalarını yırtan ve cahiliye adeti olarak (helaki isteyen sözlerle) bağırıp feryat edenler bizden değildir."
Bize İshak b. Mansur, ona Abdurrahman, ona Süfyan, ona Zübeyd, ona İbrahim, ona Mesruk ona da Abdullah (ra) rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: "(Ölünün ardından) Elleri ile yanaklarına vuran, yakalarını yırtan ve cahiliye adeti olarak (helaki isteyen sözlerle) feryat edenler bizden değildir."
Bize Ali b. Haşrem, ona İsa, ona A'meş; (T) Bize Hasan b. İsmail, ona İbn İdris, ona A'meş, ona Abdullah b. Mürre, ona Mesruk, ona da Abdullah (ra) Rasulullah'ın (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: "(Ölenin ardından) Elleriyle yanaklarına vuran, yakalarını yırtan ve cahiliye adeti olarak bağırıp çağırarak feryat eden kimse bizden değildir." Hadisin aktarılan lafzı (ravi) Ali'ye aittir. Hasan ise rivayette (dua lafzı yerine) 'da'va' lafzı ile rivayet etmiştir.
Bize İbn Ebu Ömer, ona Süfyân, ona Zührî, ona Abdullah b. Ömer'in oğulları Salim ve Hamza, onlara da babaları (Abdullah b. Ömer), Hz. Peygamber'in (sav) şöyle buyurduğunu söylemiştir: "Uğursuzluk üç şeyde; kadında, evde ve attadır." [Ebu İsa et-Tirmizî şöyle söylemiştir: Bu, sahih bir hadistir. Zührî'nin ashabından bazıları hadisi, Hamza'dan değil de sadece Salim'den, o babasından (İbn Ömer'den), o da Hz. Peygamber (sav)'den rivayet etmişlerdir. Malik, bu hadisi Zührî'den rivayet etmiş ve 'Abdullah b. Ömer'in oğulları Salim ve Hamza'dan, onlar da babalarından (İbn Ömer'den) rivayet etmiştir' demiştir. Aynı şekilde bu hadisi bize İbn Ebu Ömer, ona Süfyân b. Uyeyne, ona Zührî, ona Abdullah b. Ömer'in oğulları Salim ve Hamza, onlara da babaları (Abdullah b. Ömer), Hz. Peygamber (sav)'den rivayet etmiştir. Bize Said b. Abdurrahman, ona Süfyân, ona Zührî, ona Salim, ona da babası (Abdullah b. Ömer), Hz. Peygamber (sav)'den benzer şekilde rivayet etmiş (ancak), Said b. Abdurrahman bu isnatta Hamza'yı zikretmemiştir. Said'in rivayeti daha sahihtir. Çünkü Ali b. el-Medînî ve el-Humeydî, bu hadisi Süfyân'dan, o Zührî'den, o Salim'den, o da babasından (Abdullah b. Ömer) rivayet etmişler ve Süfyân'ın şu sözünü zikretmişlerdir: 'Zührî, bu hadisi bizlere sadece Salim tarikiyle İbn Ömer'den rivayet etmiştir.' Malik b. Enes, bu hadisi Zührî'den rivayet edip 'Abdullah b. Ömer'in oğulları Hamza ve Salim'den, onlar da babalarından (Abdullah b. Ömer'den) rivayette bulundular.' demiştir. Bu konuda Sehl b. Sa'd, Hz. Aişe ve Enes'den de hadis rivayet edilmiştir. Bu konuda Hz. Peygamber'in (sav) şöyle buyurduğu da nakledilmiştir:] "Eğer bir şeyde uğursuzluk olsaydı kadında, atta ve evde olurdu." [ Hakîm b. Muaviye'den nakledildiğine göre Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurmuştur:] "Uğursuzluk diye bir şey yoktur; uğur, evde, kadında ve atta olabilir." [Bu şekilde bize Ali b. Hucr, ona İsmail b. Ayyâş, ona Süleyman b. Süleym, ona Yahya b. Câbir et-Tâî, ona Muaviye b. Hakîm, ona da amcası Hakîm b. Muaviye, Hz. Peygamber'den (sav) rivayette bulunmuştur.]
Bize Amr b. Ali, ona Yahya, ona Şu'be, ona Velid b. el-Ayzâr, Ebu Amr eş-Şeybânî'yi şöyle derken işittiğini nakletmiştir: -Abdullah b. Mesûd'un evini göstererek- "Bu evin sahibi bize şöyle rivayet etti: Rasulullah'a (sav) "Hangi amel Allah'a daha sevimlidir?" diye sordum. "Vaktinde kılınan namaz, ana babaya iyilik ve Allah yolunda cihat" buyurdu.
Bize Ahmed b. Süleyman,ona Ebu Nuaym, ona Züheyr, ona Ebu İshak -Ebu İshak, Ebu Ubeyde'nin senedi (muttasıl bir şekilde) zikretmediğini söylemiştir- ona Abdurrahman b. Esved, ona da babası (Ebu Amr Esved b. Yezid), Abdullah'ın (ra) şöyle dediğini rivayet etti: "Rasulullah (sav) tuvalet ihtiyacını gidermek için bir yere gitti. Bana da (kendisi için) üç taş getirmemi emretti. Ben de iki taş buldum, üçüncüyü aramama rağmen bulamadım ve onun yerine bir tezek aldım hepsini Hz. Peygamber'e (sav) getirdim, iki taşı aldı ve tezeği atıp: Bu pistir, buyurdu." [Ebu Abdurrahman: “Riks tezek demektir ve cinlerin yiyeceğidir, dedi.]
Bize Abdullah b. Muhammed b. Abdurrahman, ona Süfyân, ona Ebû Muâviye en-Nehaî, ona Ebu Amr, ona Abdullah b. Mesûd şöyle rivayet etmiştir: Rasulullah'a (sav) "Allah'ın en sevdiği amel hangisidir?" diye sordum. "Namazı vaktinde kılmak, ana babaya iyilik etmek ve Allah yolunda cihat etmektir" buyurdu.