حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَحْيَى التَّوْأَمِ عَنِ ابْنِ أَبِى مُلَيْكَةَ عَنْ أُمِّهِ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتِ:
انْطَلَقَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم يَبُولُ، فَاتَّبَعَهُ عُمَرُ بِمَاءٍ، فَقَالَ: ’مَا هَذَا يَا عُمَر؟’ قَالَ: ’مَاءٌ.’ قَالَ: "مَا أُمِرْتُ كُلَّمَا بُلْتُ أَنْ أَتَوَضَّأَ. وَلَوْ فَعَلْتُ، لَكَانَتْ سُنَّةً."

Bize Ebu Bekir b. Ebu Şeybe, ona Üsame, ona Abdullah b. Yahyâ et-Tev'em, ona İbn Ebu Müleyke, ona da annesi (Meymune bt. Velid), Âişe'nin şöyle dediğini rivayet etmiştir:
Nebî (sav) küçük abdestini yapmak üzere harekete geçti. Hz. Ömer (elinde) su ile On'u (sav) takip etti. Rasulullah (sav) 'Ey Ömer, bu nedir?" diye sordu. Ömer, 'Su' diye cevap verdi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav): "Bana her küçük abdestimi yaptığımda su ile taharetlenmem emredilmedi. Eğer böyle yapsaydım bu, sünnet olurdu." buyurmuştur.

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Tahâret ve sünenüha 20, /66