حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ خَالِدٍ الأَزْرَقُ أَبُو مَرْوَانَ حَدَّثَنَا الْوَلِيدُ بْنُ مُسْلِمٍ حَدَّثَنَا زُهَيْرُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ أُمِّهِ صَفِيَّةَ بِنْتِ شَيْبَةَ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم إِذَا رَأَى مَا يُحِبُّ قَالَ « الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى بِنِعْمَتِهِ تَتِمُّ الصَّالِحَاتُ » . وَإِذَا رَأَى مَا يَكْرَهُ قَالَ « الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ » .

Bize Ebu Mervân Hişâm b. Hâlid el-Ezrak, ona Velid b. Müslim, ona Züheyr b. Muhammed, ona Mansur b. Abdurrahman, ona annesi Safiyye bt. Şeybe, ona da Hz. Aişe şöyle demiştir: "Hz. Peygamber (sav), hoşuna giden bir şey gördüğünde 'Elhamdulillâhillezî bi ni'metihî tetimu's-sâlihât (Nimetiyle yararlı şeylerin tam ve mükemmel olduğu Allah'a hamdolsun)' derdi. Hoşuna gitmeyen bir şeyi gördüğünde ise 'Elhamdulillâhî 'alâ kulli hâl (Her halükarda Allah'a hamdolsun).' derdi."

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Edeb 55, /610