حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُسَافِرٍ حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِى فُدَيْكٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ زَيْدِ بْنِ أَسْلَمَ عَنْ أَبِى صَالِحٍ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم نَحْوَهُ
قَالَ فِى قِصَّةِ الإِبِلِ بَعْدَ قَوْلِهِ لاَ يُؤَدِّى حَقَّهَا. قَالَ وَمِنْ حَقِّهَا حَلْبُهَا يَوْمَ وِرْدِهَا.

Bize Cafer b. Müsafir, ona İbn Ebu Füdeyk, ona Hişam b. Sa'd, ona Zeyd b. Eslem, ona Ebû Salih, ona da Ebu Hureyre (ra), Hz. Peygamber'den (sav) bir önceki hadisin benzerini rivayet etmiştir.
Hadisin senedindeki) Zeyd b. Eşlem, deve ile ilgili bölümde onların hakkını (zekâtım) vermeyen sözünden sonra, su başına geldikleri günde sağılmaları haklarındandır sözünü söyledi.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Zekât 33, /389