حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا أَبُو خَالِدٍ - يَعْنِى سُلَيْمَانَ بْنَ حَيَّانَ الأَحْمَرَ - عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ عَطَاءٍ عَنْ عِكْرِمَةَ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"لاَ صَرُورَةَ فِى الإِسْلاَمِ."

Bize Osman b. Ebu Şeybe, ona Ebu Halid Süleyman b. Hayyan el-Ahmer, ona İbn Cüreyc, ona Ömer b. Atâ, ona İkrime, ona da İbn Abbas'ın (ra) rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurdu:
"İslâm'da sarûret yoktur."

Açıklama: Sarûret sözlükte; mâni olmak, hapsetmek demektir. Daha çok hiç hac yapmamak, haccı terk etmek anlamında kullanılan bu kelime; ruhbanlar gibi, kadınlardan uzak durma manasına da gelir. Bazı âlimler bu hadisten, Harem dahilinde cinayet işleyen birinin cezalandırılacağı anlamını çıkarmışlardır. O anda suçlunun; “Ben hac yapmıyorum” şeklindeki sözüne itibar edilmez. Cahiliye döneminde, suç işleyenler Kâbe’ye sığınır ve kimse de onları cezalandıramazdı. Davacıya; “O adam sarûret halindedir” diye cevap verilirdi.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 3, /404