حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى حَدَّثَنَا يَحْيَى عَنْ هِشَامٍ قَالَ أَخْبَرَنِى أَبِى عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم دَخَلَ عَلَيْهَا وَعِنْدَهَا امْرَأَةٌ قَالَ " مَنْ هَذِهِ " . قَالَتْ فُلاَنَةُ . تَذْكُرُ مِنْ صَلاَتِهَا . قَالَ " مَهْ ، عَلَيْكُمْ بِمَا تُطِيقُونَ ، فَوَاللَّهِ لاَ يَمَلُّ اللَّهُ حَتَّى تَمَلُّوا " . وَكَانَ أَحَبَّ الدِّينِ إِلَيْهِ مَا دَامَ عَلَيْهِ صَاحِبُهُ .

Bize Muhammed b. Müsennâ, ona Yahya, ona Hişâm, ona babası (Urve b. Zübeyr) ona da Aişe'nin haber verdiğine göre (bir seferinde) Hz. Peygamber (sav) onun (Aişe'nin) yanına girer ve o sırada yanında bir kadın vardır. Rasulullah (sav) "Bu kadın kimdir?" diye sorar. Aişe 'Filan kadındır' der ve o kadının kıldığı namazları anlatmaya başlar. Rasulullah (sav) "Bu sözü bırak. Daima elinizden gelecek şeyleri yapınız. Yoksa Allah'a yemin olsun ki, siz usanmadıkça Allah usanmaz" buyurur. (Aişe dedi ki) Rasulullah’ın en çok sevdiği din (taat), kişinin devamlı olarak yaptığı idi."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî İmân 32, 1/203