حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ أَبِى الشَّوَارِبِ حَدَّثَنَا يَزِيدُ بْنُ زُرَيْعٍ حَدَّثَنَا مَعْمَرٌ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ أَبِى سَلَمَةَ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم :
" إِذَا أُقِيمَتِ الصَّلاَةُ فَلاَ تَأْتُوهَا وَأَنْتُمْ تَسْعَوْنَ وَلَكِنِ ائْتُوهَا وَأَنْتُمْ تَمْشُونَ وَعَلَيْكُمُ السَّكِينَةُ فَمَا أَدْرَكْتُمْ فَصَلُّوا وَمَا فَاتَكُمْ فَأَتِمُّوا "
وَفِى الْبَابِ عَنْ أَبِى قَتَادَةَ وَأُبَىِّ بْنِ كَعْبٍ وَأَبِى سَعِيدٍ وَزَيْدِ بْنِ ثَابِتٍ وَجَابِرٍ وَأَنَسٍ . قَالَ أَبُو عِيسَى اخْتَلَفَ أَهْلُ الْعِلْمِ فِى الْمَشْىِ إِلَى الْمَسْجِدِ فَمِنْهُمْ مَنْ رَأَى الإِسْرَاعَ إِذَا خَافَ فَوْتَ التَّكْبِيرَةِ الأُولَى حَتَّى ذُكِرَ عَنْ بَعْضِهِمْ أَنَّهُ كَانَ يُهَرْوِلُ إِلَى الصَّلاَةِ . وَمِنْهُمْ مَنْ كَرِهَ الإِسْرَاعَ وَاخْتَارَ أَنْ يَمْشِىَ عَلَى تُؤَدَةٍ وَوَقَارٍ . وَبِهِ يَقُولُ أَحْمَدُ وَإِسْحَاقُ وَقَالاَ الْعَمَلُ عَلَى حَدِيثِ أَبِى هُرَيْرَةَ . وَقَالَ إِسْحَاقُ إِنْ خَافَ فَوْتَ التَّكْبِيرَةِ الأُولَى فَلاَ بَأْسَ أَنْ يُسْرِعَ فِى الْمَشْىِ .

Bize Muhammed b. Abdülmelik b. Ebu Şevârib, ona Yezid b. Zürey', ona Ma'mer, ona ez-Zührî, ona Ebu Seleme, ona da Ebu Hureyre, Hz. Peygamber (sav)'in şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:
"Namaza başlandığında koşarak gelmeyin. Ancak üzerinizde bir sekinet (varmışçasına) gelin. Yetiştiğinizi kılın; kaçırdığınızı da tamamlayın."
Bu konuda Ebu Katâde, Übey b. Ka'b, Ebu Said, Zeyd b. Sâbit, Câbir ve Enes b. Mâlik'ten de hadis rivayet edilmiştir. Ebu İsa şöyle demiştir: Mescide yürüme hususunda ilim ehli ihtilaf etmiştir. Onlardan bir kısmı, (kişinin) ilk tekbiri kaçırmasından endişe ettiğinde hızlıca yürümesini benimsemiş, hatta bazılarından ''namaza koşarak gelir'' (görüşü) aktarılmıştır. Bir kısmı da hızlı yürümeyi kerih görmüş; (kişinin) sakin ve vakar üzere yürümesini benimsemiştir ki Ahmed ve İshak bu görüşte olup onlar, ''amel, Ebu Hureyre hadisine göredir'' demişlerdir. (Aynı zamanda) İshak, ''(kişi), ilk tekbiri kaçırmaktan endişe ederse hızlıca yürümesinde bir beis yoktur'' demiştir.

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Salât 127, 2/148