حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَوْفٍ حَدَّثَنَا الْمُقْرِئُ حَدَّثَنَا حَيْوَةُ عَنْ أَبِى صَخْرٍ حُمَيْدِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ يَزِيدَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ قُسَيْطٍ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ:
"مَا مِنْ أَحَدٍ يُسَلِّمُ عَلَىَّ إِلاَّ رَدَّ اللَّهُ عَلَىَّ رُوحِى حَتَّى أَرُدَّ عَلَيْهِ السَّلاَمَ."

Bize Muhammed b. Avf, ona el-Mukrî, ona Hayve, ona Ebu Sahr Humeyd b. Ziyad, ona Yezid b. Abdullah b. Kuseyt, ona da Ebu Hureyre, Rasulullah'ın (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etti:
"Bana selam gönderen herkesin selamını almam için Allah mutlaka ruhumu bana iade eder."

Açıklama: Buradaki ruhun iadesi ifadesi, kinâî bir lafızdır. İbn Melek, bu ifadeyi, verilen selamı Cenâb-ı Hakk'ın ona bildirmesi diye yorumlamışlardır.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 98, /472