حَدَّثَنَا وَهْبُ بْنُ بَقِيَّةَ عَنْ خَالِدٍ - يَعْنِى الْوَاسِطِىَّ - عَنْ خَالِدٍ - يَعْنِى الْحَذَّاءَ - عَنْ عَطَاءِ بْنِ أَبِى مَيْمُونَةَ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ :
"أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم دَخَلَ حَائِطًا وَمَعَهُ غُلاَمٌ مَعَهُ مِيضَأَةٌ وَهُوَ أَصْغَرُنَا فَوَضَعَهَا عِنْدَ السِّدْرَةِ فَقَضَى حَاجَتَهُ فَخَرَجَ عَلَيْنَا وَقَدِ اسْتَنْجَى بِالْمَاءِ ."

Bize Vehb b. Bakiyye, ona Halid -yani el-Vasıti-, ona Halid -yani el-Hazzâ-, ona Ata b. Ebu Meymune, ona da Enes b. Malik şöyle demiştir:
"Rasulullah (sav) ibrik taşıyan bir çocukla birlikte duvarla çevrili bir bahçeye girdi. Bu çocuk bizim en küçüğümüzdü. İbriği Sidre ağacının yanına koydu. Rasulullah (sav) abdest bozduktan sonra su ile taharetlenerek bizim yanımıza geldi."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Tahâret 23, /19