Öneri Formu
Hadis Id, No:
12345, T002147
Hadis:
حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مَنِيعٍ وَعَلِىُّ بْنُ حُجْرٍ - الْمَعْنَى وَاحِدٌ قَالاَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَيُّوبَ عَنْ أَبِى الْمَلِيحِ بْنِ أُسَامَةَ عَنْ أَبِى عَزَّةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « إِذَا قَضَى اللَّهُ لِعَبْدٍ أَنْ يَمُوتَ بِأَرْضٍ جَعَلَ لَهُ إِلَيْهَا حَاجَةً أَوْ قَالَ بِهَا حَاجَةً » . قَالَ أَبُو عِيسَى هَذَا حَدِيثٌ صَحِيحٌ . وَأَبُو عَزَّةَ لَهُ صُحْبَةٌ وَاسْمُهُ يَسَارُ بْنُ عَبْدٍ وَأَبُو الْمَلِيحِ اسْمُهُ عَامِرُ بْنُ أُسَامَةَ بْنِ عُمَيْرٍ الْهُذَلِىُّ وَيُقَالُ زَيْدُ بْنُ أُسَامَةَ .
Tercemesi:
Bize Ahmed b. Menî' ve Ali b. Hucr -iki rivayet de mana bakımından aynıdır-, onlara İsmail b. İbrahim, ona Ebu Melîh b. Üsâme, ona da Ebu Azze, Hz. Peygamber (sav)'in şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:
Allah, kulun bir yerde öleceğine hükmettiğinde, onun için orada bir meşgale var eder -ravi, şüpheye düşerek ''ya da o yerde kendisi için meşgale vâr eder'' demiştir-.
Ebu İsa şöyle demiştir: Bu sahih bir hadistir. Ebu Azze sahabî olup ismi, Yesâr b. Abd'dır. Ebu Melîh'in ismi ise Âmir b. Üsâme b. Umeyr el-Hüzelî'dir. (Ancak) ona Zeyd b. Üsâme de denir.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Tirmizî, Sünen-i Tirmizî, Kader 11, 4/453
Senetler:
1. Ebu Azze Yesar b. Abd el-Hüzelî (Yesar b. Abd)
2. Ebu Melih b. Üsame el-Hüzeli (Amir b. Üsame b. Umeyr b. Amir)
3. Eyyüb es-Sahtiyânî (Eyyüb b. Keysân)
4. Ebu Bişr İsmail b. Uleyye el-Esedî (İsmail b. İbrahim b. Miksem)
5. Ebu Hasan Ali b. Hucr es-Sa'dî (Ali b. Hucr b. İyas b. Mukatil)
Konular:
İman, Esasları, Kaza ve Kader
KTB, İMAN
KTB, KADER