وَأَخْبَرَنَا أَبُو الْحَسَنِ بْنُ عَبْدَانَ أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ عُبَيْدٍ حَدَّثَنَا عُبَيْدُ بْنُ شَرِيكٍ حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ بُكَيْرٍ حَدَّثَنَا اللَّيْثُ عَنْ عُقَيْلٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ أَنَّهُ قَالَ أَخْبَرَنِى عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَبِى بَكْرِ بْنِ حَزْمٍ أَنَّهُ سَمِعَ عُرْوَةَ بْنَ الزُّبَيْرِ يَقُولُ : ذَكَرَ مَرْوَانُ بْنُ الْحَكَمِ فِى إِمَارَتِهِ عَلَى الْمَدِينَةِ : أَنَّهُ يُتَوَضَّأُ مِنْ مَسِّ الذَّكَرِ إِذَا أَفْضَى إِلَيْهِ بِيَدِهِ. فَأَنْكَرْتُ ذَلِكَ وَقُلْتُ : لاَ وُضُوءَ عَلَى مَنْ مَسَّهُ. فَقَالَ مَرْوَانُ : بَلَى أَخْبَرَتْنِى بُسْرَةُ بِنْتُ صَفْوَانَ أَنَّهَا سَمِعَتْ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- يَذْكُرُ مَا يُتَوَضَّأُ مِنْهُ ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- :« وَيُتَوَضَّأُ مِنْ مَسِّ الذَّكَرِ ». فَقَالَ عُرْوَةُ : فَلَمْ أَزَلْ أُمَارِى مَرْوَانَ حَتَّى دَعَا رَجُلاً مِنْ حَرَسِهِ فَأَرْسَلَهُ إِلَى بُسْرَةَ يَسْأَلُهَا عَمَّا حَدَّثَتْهُ مِنْ ذَلِكَ ، فَأَرْسَلَتْ إِلَيْهِ بُسْرَةُ بِمِثْلِ مَا حَدَّثَنِى عَنْهَا مَرْوَانُ. هَذَا هُوَ الصَّحِيحُ مِنْ حَدِيثِ الزُّهْرِىِّ.

Bize Ebû'l-Hasan b. Abdân, ona Ahmed b. Ubeyd, ona Ubeyd b. Şerîk, ona Yahya b. Bükeyr, ona el-Leys, ona Ukayl, ona İbn Şihâb, ona Abdullah b. Ebî Bekir b. Hazm, ona da Urve b. ez-Zübeyr haber verdi:
"Medine valiliği sırasında Mervan b. el-Hakem, cinsel organına eliyle temas ettiğinde abdest alırdı. Ben bunu yadırgamış ve,
"- Cinsel organına dokunmaktan dolayı yeniden abdest almaya gerek yoktur" demiştim. Bunun üzerine Mervan,
"- Evete gerekir. Bana Büsre bint Safvân, bundan dolayı abdest alınması gerektiğini Rasûlullah'dan (sav) işittiğini haber verdi. Hz. Peygamber (sav) şöyle demiş:
"Cinsel organa dokunmaktan dolayı abdest almak gerekir."

Urve dedi ki: Ben yine de Mervan ile tartışmaya devam ettim. Sonunda Mervan görevlilerden birini çağırdı, bu konu ile ilgili rivayet etmiş olduğu hadisi kendisine sorması için Büsre'ye gönderdi. Büsre de, aynen Mervan'ın bana rivayet ettiği gibi Rasûlullah'dan (sav) duyduğu haberini gönderdi. Bu, ez-Zührî'nin hadisinden sahih olanıdır.

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 641, 1/389