أَخْبَرَنَا أَبُو سَعِيدِ بْنُ أَبِى عَمْرٍو أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ : مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ الشَّيْبَانِىُّ حَدَّثَنَا حُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ حَدَّثَنَا أَبُو مُوسَى الأَنْصَارِىُّ حَدَّثَنَا الْوَلِيدُ بْنُ مُسْلِمٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ نَمِرٍ قَالَ : سَأَلْتُ الزُّهْرِىَّ عَنْ مَسِّ الْمَرْأَةِ فَرْجَهَا أَتَتَوَضَّأُ؟ فَقَالَ أَخْبَرَنِى عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَبِى بَكْرٍ عَنْ عُرْوَةَ عَنْ مَرْوَانَ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ بُسْرَةَ بِنْتِ صَفْوَانَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- قَالَ :« إِذَا أَفْضَى أَحَدُكُمْ بِيَدِهِ إِلَى فَرْجِهِ فَلْيَتَوَضَّأْ ». قَالَ : وَالْمَرْأَةُ كَذَلِكَ. ظَاهِرُ هَذَا يَدُلُّ عَلَى أَنْ قَوْلَهُ قَالَ : وَالْمَرْأَةُ مِثْلُ ذَلِكَ مِنْ قَوْلِ الزُّهْرِىِّ ، وَمِمَّا يَدُلُّ عَلَيْهِ أَنَّ سَائِرَ الرُّوَاةِ رَوَوْهُ عَنِ الزُّهْرِىِّ دُونَ هَذِهِ الزِّيَادِةِ. وَرُوِىَ ذَلِكَ فِى حَدِيثِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ عَيَّاشٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ وَلَيْسَ بِمَحْفُوظٍ.

Bize Ebû Saîd b. Ebî Amr, ona Ebû Abdullah Muhammed b. Yakub eş-Şeybânî, ona Hüseyin b. Muhammed, ona Ebû Musa el-Ensârî, ona el-Velîd b. Müslim, ona Abdurrahman b. Nemir şöyle demiştir:
"ez-Zührî'ye, 'Kadın avret mahalline dokunmasından dolayı abdest alır mı?' diye sordum. Dedi ki: Bana Abdullah b. Ebî Bekir, ona Urve, ona Mervan b. el-Hakem, ona da Büsre bint Safvân'ın (ra) haber verdiğine göre Rasûlullah (sav) şöyle buyurmuş:
"Sizden biri eliyle avret mahalline dokunursa abdest alsın!" Kadının durumu da böyledir.
Bu rivayetin zahirinden anlaşıldığına göre buradaki "Kadının durumu da böyledir" cümlesi ez-Zührî'nin sözüdür. Yine bu rivayetten anlaşıldığına göre diğer raviler bu hadisi, zikredilem cümle olmadan Zührî'den rivâyet etmişlerdir. Bu hadisin, İsmail b. Ayyâş'ın, Hişâm b. Urve'den, onun da babasından rivayeti ise mahfuz değildir.

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 642, 1/390