وَأَخْبَرَنَا أَبُو الْقَاسِمِ : عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عُبَيْدِ اللَّهِ الْحُرْفِىُّ بِبَغْدَادَ حَدَّثَنَا أَبُو الْحَسَنِ : عَلِىُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الزُّبَيْرِ الْقُرَشِىُّ الْكُوفِىُّ أَخْبَرَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِىِّ بْنِ عَفَّانَ فَذَكَرَهُ بِمِثْلِهِ. وَهَذَا الْحَدِيثُ رَوَاهُ جَمَاعَةٌ عَنْ عَبْدِ الْوَهَّابِ الثَّقَفِىِّ عَنِ الْمُهَاجِرِ أَبِى مَخْلَدٍ وَرَوَاهُ زَيْدُ بْنُ الْحُبَابِ عَنْهُ عَنْ خَالِدٍ الْحَذَّاءِ فَإِمَّا أَنْ يَكُونَ غَلَطًا مِنْهُ أَوْ مِنَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَإِمَّا أَنْ يَكُونَ عَبْدُ الْوَهَّابِ رَوَاهُ عَلَى الْوَجْهَيْنِ جَمِيعًا وَرِوَايَةُ الْجَمَاعَةِ أَوْلَى أَنْ تَكُونَ مَحْفُوظَةً.

Bize Bağdat’ta Ebû’l-Kasım Abdurrahman b. Ubeydullah el-Hurfî, ona Ebû’l-Hasan Ali b. Muhammed b. ez-Zübeyr el-Kuraşî el-Kûfî, ona da el-Hasan b. Ali b. Affân aynı rivayetin benzerini zikretti. Bu hadisi Abdülvehhâb es-Sekafî vasıtasıyla el-Muhâcir Ebû Mahled’den bir cemaat rivayet etmiştir. Bunu Zeyd b. el-Hubâb da Abdülvehhâb’dan, o da Halid el-Hazzâ’dan rivayet etmiştir. Buradaki galat ister Halid’den, ister el-Hasan b. Ali’den ve ister Abdülvehhâb’dan kaynaklansın, onu her iki veçhiyle de rivayet etmiştir. Cemaatın rivayeti ise mahfuz olmaya daha uygundur.

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 1320, 2/318